gere, itaque perstabat dignissimus caelo senex ad prandij finem, Remotis mensis, cum omni surgerent, iussus est abire, et initium trigesimi Psal. i. Expectans expectavi Dominum, et intendit mihi, Isidoro recitare. Climacus in stuporem datus hoc spectaculo, et religiosa curiositate actus. Senem illum statorem ad colloquium secretum sevocans: Et quaeso te, inquit, mi Pater, quid tanto tempore impransus, et stans ad mensam cogitasti. Cui senex placate imaginem Christi Praesidi meo imposui, ait, neque enim hoc hominis iussum, sed ad aram me stare persuasus, Deo preces adhibui, nec ullam maligniorem cogitationem adversus Praesidem admisi. a Essendoci già nel monasterio posti à tavola, accostandomisi l’Abbate all’orecchia; volete. Padre, disse, ch’io vi mostri una religiosissima prudenza con una estrema vecchiezza congiun-
