Pagina:Fabi - Milano e il ministro Prina, Novara, Pedroli, 1860.djvu/232

Da Wikisource.


XXXV.


     E disen, che la s’eva presentada
Con bass i œucc per fass annonzià;
Ma avendegh minga su l’abet de spada,
Chè l’ha mai vanzaa assee de podel fà,
È saltaa a voltra el gran Zeremoniee
Ch’el g’ha daa on sbutt e l’ha casciada indree;

XXXVI.


     Ma in quant a lu ben, pu che volontera
El la riceverav anca in camisa,
El ghe farav on car de bonna cera,
Dandegh ansa e coragg perchè la disa,
Che l’è vun de quij omen alla man,
D’on cœur che ghe stà denter tutt Milan.

XXXVII.


     Tutt quist hin ciaccer che conclud nient,
Salta su el Prina, infin cossa hal pœu faa?...
In quand al fà, respondi, verament...
Si... fina adess... l’ha minga comenzaa;
Ma disen: Cossa occor! in fin di fin
L’è el re di galantomen Franzeschin,

XXXVIII.


     Sì, el re di galantomen, dis el Prina
Sgavasgiand, obbligato dell’avis!...
E mi allora, cos’è sta pantomina?
Ch’el me scusa, Zellenza, m’è duvis
Che sta vœulta, con tutta la soa furia,
L’abbia tolt un cojon per on inguria!