 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
LIBER DECIMUS NONUS
Menter ego in Berghem lauratus, et urbe Cipada,
praeparor ad sonitum gringhae cantare diablos,
Fracassique provas, horrendaque facta balenae,
altorium vestro, musae, donate Cocaio.
5Non ego frigidibus Parnassi expiscor aquabus,
ceti Maro castronus, quo non castronior alter,
dum gelidas Heliconis aquas in corpora cazzat,
agghiazzatque sibi stomacum, vinumque refudat,
unde dolet testam rumpitque in pectore venam.
10Per quid? per quatros soldos; dum cantat in umbra
— Die mihi, Dameta — tondenti braga cadebat.
Malvasia mihi veniat, non altra miora est
manna, nec ambrosiae, nec nectaris altra bevanda.
Scosserat a sonino iam pulcher Apollo cavallos,
15portabatque diem tam bellum, tamque tilatum,
quam non portavit per multum tempus avantum.
Ne volet ergo dies tam candida, sitque facendis
tota malenconicis consumpta, Boccalus ad ipsos
compagnos guidat Beltrazzum more scolari,
20qui tremat atque cagat stopinos ante pedantum,
nani male cum numiro casum grosserus acordat;
increpat hunc primo, facit inde levare cavallo.
Cingar equus, Beltrazzus eques, spronatque Bocalus,
qui dum bragarum sopraveste culamina scoprit.
25ut queat impazzo menare stafilia nullo,
omnis in allegro versa est gramezza cachinno.
— Dic — Boccalus ait, — Beltrazze galante: «poèta»,
quae pars est? — Respondet: — Amen. — Boccalus ad illum:
