Pagina:Folengo - Maccheronee, vol 1, 1911 - BEIC 1819471.djvu/20

Da Wikisource.
14 amor

De seipso

305Vado per hunc boscum solus, chiamoque Zaninam,
     ut chiamat vitulum vacca dolenta suum.
Cursitat huc illuc, nescit retrovare fiolum,
     smergolat echisonis per nemus omne cridis.
Fert altam codam, se trigat, stendit orecchias,
     310an scoltet puttum forte boare suum.
Heu quia nil sentit, nec sentiet omnibus annis,
     namque suum pignus dulce becarus habet.
Plangens tandem aliquo se firmat sola sub antro,
     nulla dat nerba cibum, nulla dat unda bibum.
315Me rursum trasportat amor de more cavalli,
     quem smaniare facit vista cavalla procul.
Raspat et antrattum soghae retinacula spezzat,
     longeque fameio retro cridante fugit.
It rognendo viam, sofiat per utrumque canalem,
     320cercat equam, sed non pazzus acattat equam.
Dicere nil zovat famulo: — Sta, bestia, pru, sta; —
     nilque in crevello mostra biava trigat.
Sola tamen potis est illum firmare cavalla,
     sic me, sic heu me sola Zanina potest.
325Scorrozzata tamen stat semper gnecca Tonello,
     nec causam sdegni vult mihi dire sui.
Me non ascoltat lachrymantem more putini,
     cui perdonanzam sic peto, sic ve crido:
— Oyme, Zanina, tuum spresias ne ingrata Tonellum,
     330o plus calcagnis dura Zanina meis.
Qualem terrenum ghiazzarum tempore vango,
     quum nil gasones vanga zelata forat,
talem surda tuam reputo rigidescere voiam,
     non piat orecchias ulla preghera tuas.
335Nocte levo susum, sono pivam, canto Rosinam,
     cantoque: Para foras, belle Gianole, capras.