 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| liber vigesimus quintus | 139 |
<poem> Quottidie quantas illi fecere bosias, 640quottidie tantos bisognat perdere dentes, qui quo plus streppantur ibi, plus denuo nascunt.
Ergo sorellarum, o Grugna, suprema mearum,
si nescis, opus est hic me remanere poëtam: non mihi conveniens minus est habitatio zucchae, 645quam qui greghettum quendam praeponit Achillem forzibus hectoreis; quam qui alti pectora Turni spezzat per dominum Aeneam, quem carmine laudat moeonia mentum mitra, crinemque madentem. Zucca mihi patria est: opus est hic perdere dentes 650tot, quot in immenso posui mendacia libro. Balde, vale, studio alterius te denique lasso, cui mea forte dabit tantum Pedrala favorem, ut te, Luciferi ruinantem regna tyranni, dicat, et ad mundum san salvum denique tornet. 655Tange peroptatum, navis stracchissima, portum, tange, quod amisi longinqua per aequora remos: he heu, quid volui, misero mihi, perditus Austrum floribus et liquidis immisi fontibus apros.
