Pagina:Folengo - Maccheronee, vol 2, 1911 - BEIC 1820192.djvu/249

Da Wikisource.

le varianti della cipadense 243


376 subdolus arridet1dopo 382:

protinus aethereas fracto cum murmure sedes

circuitu mugire, tremiscereque aequora fundo
accipiunt: deus ipse tonat, deus ipse iacentes
extemplo horribili iaculatur fulmine terras.
Dumque fugit cum sole dies, dumque aëra densas
contrahit in nebulas, subigit dumque aethera vastum
in mare, terribiles picea caligine vultus
apparent, volitantque atra sub nocte vapores.
Iamque Noti erumpunt, crebro polus igne sonantem
dat tonitrum, fractaeque ruunt in flumina nubes.
Magnus at oceanus tantarum pressus iniquis
desuper agminibus pluviarum, deque tumenti
ad latera excipiens torrentum gurgite spumas
praecipites, miris paulatim exaestuat undis,
donec aquae et coelum lato curvamine se se
componunt, dextrisque datis sua foedera iungunt

383 at miseri — 388 inulte — dopo 390:

sedibus aula deûm natat imis, deque quadrigis

attonitae saliunt nymphae, perque atria curvi
delphines, phocaeque ruunt et grandia caetae

400 ceppos — 420 magatellandi — dopo 470: — Ptous adest, Horius, Pythius, Phos, Mitra, Myrinus; — il qual verso, omesso nella prima ed. Varisco, si ritrova aggiunto — nella seconda del 1561.

LIBRO DECIMOQUARTO

Dopo 60: sed bene se possunt istae signare gaioffae,

quas domenighini valeant trapolare capuzzi

dopo 155: Continuo summis undant ibi turribus atra

nubila: quae pluvio (prout iusserit altus Apollo)
plena sinus humore cavos, rutiloque vapore,
nunc bibulos placida mulcent aspergine campos,

  1. Con poche varianti i vv. 376 sgg. del canto di Giuberto furono dal F. inseriti nell’operetta pubblicata insieme col fratello Giovan Battista: I. B. Chrisogoni Folengii mantuani anacoritae Dialogi quos Pomiliones vocat. Theophili Folengii mantuani anachoritae Varium poëma et Ianus. In fine: In Promontorio Minervae, ardente Sirio, 1533. Vi appose il titolo strano: Metaphora de iis quos ad magistratum se contulisse poenitet.