 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| 71 |
CATULLI Epistolium
ad
hortalum
Etsi me assiduo confectum cura dolore
Sevocat a doctis, Hortale, Virginibus;
Nec potis est dulceis Musarum expromere foetus
Mens animi: tantis fluctuat ipsa malis.
Namque mei nuper Lefhaeo gurgite fratris
Pallidulum manans alluit unda pedem,
Troïa Rhoeteo quem subter littore tellus
Ereptum nostris obterit ex oculis.
Alloquar? audierone unquam tua facta loquentem?
Numquam ego te, vita frater amabilior,
Aspiciam posthac? at certe semper amabo
Semper moesta tua carmina morte canam;
Qualia sub densis ramorum concinit umbris
Daulias, absumti fata gemens Ityli.
Sed tamen in tantis moeroribus, Hortale, mitto
Haec experta tibi carmina Battiadae,
Ne tua dieta uagis nequicquam credita mentis
Effluxisse meo forte putes animo,
Ut missum sponsi furtiuo munere malum
Procurrit casto virginis e gremio,
Quod miserae oblitae molli sub veste locatum
Dum adventu matris prosilit, excutitur,
