Pagina:Goldoni - Opere complete, Venezia 1911, XII.djvu/211

Da Wikisource.

LE MASSERE 205
Costanza. No, siora Dorotea, no, la me creda a mi,

No l’è cossa ben fatta; no la va ben cussì.
Se per i so interessi qua el mario no pol star,
Ha la muggier per questo da farse criticar?
La perdona, se parlo cussì col cuor averto;
Chi stima so mario, cussì no vive certo.
E chi no stima el soo, poi dar da sospettar.
Che quelli delle altre ghe piasa praticar.
Dorotea. Cara siora Costanza, sempre tornemo qua.
La me fa revoltar quel poco che ho magnà.
Chi credela che sia? Le femmene onorate
No se tratta cussì.
Costanza.   Titta, vardè che i bate.
Dorotea. Alfin son cognossuda.
Costanza.   Via, no parlemo più.
Titta. Xe qua, siora patrona...
Dorotea.   Da bèver, caro vu.
Titta. . Subito. Xe el patron. (va a prender da bevere)
Costanza.   (Se saverà cussì...) (da sè)
Séntela? mio mario.
Dorotea.   Cossa m’importa a mi?
Dè qua, demelo pien.
Costanza.   (Alfin le se sa tute). (da sè)

SCENA VI.

Raimondo e dette.

Costanza. Ben venuto.

Raimondo.   (Che vedo!) (da sè, osservando Dorotea)
Dorotea.   Bevo alla so salute. (a Raimondo)
Raimondo. Voi qui? (a Dorotea)
Dorotea.   Per grazia soa... (accennando Costanza)
Raimondo.   (Credo ancor di sognar).
(da sè)
Costanza. (Coss’è ste maraveggie? Prencipio a sospettar). (da sè)