Vai al contenuto

Pagina:Goldoni - Opere complete, Venezia 1914, XIX.djvu/494

Da Wikisource.
478 ATTO SECONDO

SCENA XII.

Cecilia e detti, poi Gregorio.

Cecilia. Sior sì, cossa voravelo dir? El m’ha sposà mi. No l’ha sposà una massera, l’ha sposa una cameriera civil, una putta da ben e onorata.

Todero. Pare e fio, fora subito de casa mia. (a Desiderio)

Cecilia. Ah! sior patron, se raccomandemo alla so carità.

Todero. No gh’è carità che tegna. Baroni, canaggia1. Fora subito de casa mia. (strillando)

Desiderio. Coss’è sto scazzarne? Coss’è sto strapazzar? Son qua; vôi star qua, e no voggio andar via. (con forza)

Fortunata. Olà, olà, patroni. (alzando la voce)

Marcolina. Oe, Gregorio, andè presto a chiamar mio mario. (con affanno, e forte. Gregorio si fa vedere, e corre via)

SCENA XIII.

Meneghetto e detti.

Meneghetto. Le scusi, le perdoni, coss’è sto strepito? Per amor del cielo, no le fazza sussurar la contrada.

Todero. Coss’è, sior? Cossa feu qua? Cossa gh’intreu? (a Meneghello)

Meneghetto. Son passà a caso. S’ha sentìo strepito, s’ha sentìo criar. La zente ha fatto bozzolo2 davanti la so porta. El capo de contrada voleva vegnir. Tutti voleva intrar. Ho credesto ben d’impedir, e son vegnù mi a offerirghe umilmente e de buon cuor el mio agiuto e la mia mediazion.

Todero. Andè via de qua. Pare e fio, fora subito de casa mia. (a Desiderio)

Desiderio. Ghe torno a dir, sangue de mi, che no voggio andar.

Meneghetto. Zitto, sior Desiderio. No fe strepito, no ve fe nasara. Ve conseggio andar via co le bone: se no mi, vedeu?

  1. Non vi fate scorgere.
  1. Il Cameroni, l. c. stampa canagie.
  2. Circolo, capannello: Patriarchi e Boerio.