Pagina:Latini - Il Tesoro, 3, 1880.djvu/546

Da Wikisource.
542

Capitolo III.

11 Serio auDota: « Nel testo toscano si legge: Noi istendiamo li hrandoni. Il traduttore non intese nulla il brano Nos estaingnons les brandons, ecc. Egli buonamente ha creduto che Les brandons fossero da Brano, onde viene l’ accrescitivo Brandone, e il diminutivo Brandello..Ma Brandons, viene dalla voce latina barbara Branda, Tizzone, Face ardente: similmente da Brando, idest Fax, Teda dal teutonico Bì^and. Vedi Glossario dei Du Gange, infìmae latini tatis. E nel Glossario francese sarebbe da registrar questo esempio della voce antica Brandon, per Face accesa, Tizzone. »

Del resto, ecco il latino di Tullio parafrasato da Brunetto, onde la questione è sciolta definitivamente: Si tales nos natura genuisset, ut eam ipsam intueri ac perspicere, eaque o.ptima duce cursum vitae conflcere possemus; haud erat sane quod quisquam rationem ac doctriuam requireret, quum natura suflìceret. Nunc vero parvos dedit igniculos (brandons), quos celeriter malis moribus opinionibusque depravatis sic restinguimus (estaingnons), ut nusquam naturae lumen appareat. Sunt enim ingeniis nostris semina innata virtù tum, quae si adolescere liceret, ipsa nos ad beatam vitam natura perduceret (111 Tuscul).