Pagina:Le rime di M. Francesco Petrarca I.djvu/36

Da Wikisource.

DEL PETRARCA. xxxvii


Illustri Viro D. Francisco Petrarca Laureato.

I
Taliae jam certus honos, cui tempora lauro

     Romulei cinuere duces, hoc suscipe gratum
     Damis opus, vulgo quo numquam doctius ullit
     Ante reor simili compactum carmine sæclis.
     5Nec tibi sit durum versus vidisse postæ
     Exsulis, ex patrio tantum sermone sonoros,
     Frondibus ac nullis redimiti crimine iniquæ
     Fortunæ. Hoc etenim exsilium potuisse futuris
     Quid metrum vulgare queat monstrare modernum
     10Causa fuit vati; non quod persæpe frementes
     Invidia dixere truces, quod nescius olim
     Egerit hoc auctor. novisti forsan & ipse,
     Traxerit ut juvenem Phœbus per celsa nivosi
     Cyprheos, mediosque sinus, tacitosque recessus
     15Naturæ, cælique vias, terræque, marisque,
     Aonios fontes, Parnassi culmen, & antra
     Julia, Pariseos dudum, extremosque Britannos,
     Hinc illi egregium sacro moderamine virtus
     Theologi, Vatisque dedit, simul atque Sophia
     20Agnomen, factusque est magna gloria gentis
     Altera Florigenum, meritis tamen improba lauris
     Mors properata nimis vetuit vincire capillos.
Insuper & coram si nudas ire Camænas
     Forte putas primo intuitu; si claustra Plutonis
     25Mente quidem reseres, amnem, momtemq; superbum
     Atque Jovis solium sacris vestirior umbris
     Sublimes sensus cernes, & vertice Nisæ
     Plectra movere Dei Musas, ac ordine miro
     Cuncta trahi, divesque libens, Erit alter ab illo
     30Quem laudas, meritoq; colis per sæcula, Dantes,
     Quem genuit grandis vatum Florentia mater,
     Et veneratur ovans, nomen celebrisque per urbes
     Ingentes fert grande suum, duce nomine nati,