Pagina:Memorie storiche di Arona e del suo castello.djvu/44

Da Wikisource.
30 memorie storiche di arona

inter Dominus Marinus filius quondam Gaudentiis de civitate Mediolani, nec non inter dominus Lanfredus abbas.... Nostri Salvatoris, et sanctorum martirum Gratiniani et Filini, qui Vicitur Arona, que est constructum juxta lacum..... in Dei nomine debeat dare, sicut a presenti dedit ipse Marinus eidem domino Lanfredi abbas ad abendum..... et parte ipsius monasterii facere laborandum vel censum reddendum libellario nomine usque ad annos.... expletos idest medietatem de omnibus rebus territoriis illis monasterii saneti Victoris, ubi sanctum ejus quiescit corpus, que est fundatum foris prope ac civitate Mediolani.....» Che strana maniera di scrivere la bella lingua del Lazio!

Nell'anno 1022 cessò di vivere Lanfredo, e vi successe l’abbate Orso, sotto il di cui regime il monastero crebbe in pregio ed in ricchezze, specialmente per le donazioni che gli venivano fatte. Due pergamene, la prima delli 2 novembre 1025, e la seconda delli 5 aprile 1030, ne fanno autentica prova: «In nomine Dei et Salvatoris, nostri Jesu Christi. Enricus Dei gratia Imperator Augustus anno imperii ejus, Deo propitio decimo secundo die mensis novembris, indictione septima monasterio Domini Salvatoris, sanclorem martirum Filini et Gratiniani, quod est fundatum intra castro Arona, ubi Dominus Ursis abbas preordinatus esse videtur, quod monasterium ipsum, et omni. sua pertinentia, pertinere videtur de sub regimine, et potestate archiepiscopo sancita Mediolanensis Ecclesia, ubi dominus Aribertus archiepiscopus preordinatus esse videtur. Nos Ricordus..... segue una insigne donazione al monastero di tre parti della Corte di Cerro, e di tre altre parti del suo castello ivi chiamato Cassarum, e di tre parti della chiesa dedicata a san Maurizio. I donatori erano certi Riccordo,