Pagina:Pallioppi - Ortografia et ortoëpia del idiom Romaunsh.djvu/10

Da Wikisource.

Prefaziun.

Tres ün scriver e pronunzier correct ais facil, d’esser bod comprais; da prevgnir a melinclettas, equivocs e sbagls; da ptirger tin idiom etc. Dit pronunzier e scriver sun perque bain utils, necessaris e posttit a nos romauntsch (tin tesor nel fango) giavtischabels.

Ma che servan be giavtischs in tel rapport?

Eau nun he spargno ne temp, ne sttidi, per corriger il romauntsch d' Engiadin’ota; per fixer e definir exactamaing sias normas; per sclarir medemas cun exaimpels adattos; completter, inua manchaivan; arguir, inua fuss dubi — cun tin pled: per extender tin sistem d' ortoepia e d’ortografia, chi contentess.

Eau he trat a speciel examen ogni tun elementer (custab); indicho sia rubrica, derivaziun, istoria, pronunciaziun correcta e deviaziun locale; adopto vigur tisaunza duos principis da scripturaziun: il fonelic e predominant (la concordanza traunter scriver e pronunzier), l’ethnologic e subordino (la divergenza traunter quels); inrichieu e preciso las massimas davart l' accent, l' apostrof, l’interpuncziun etc., e sclarieu quaist’ultima tres tina cuort’introducziun nella sintassi.

Eau he consulto persunas competentas e materias parentedas a tel fin: homens, chi nun scrivan a’chaprizzi; linguas, chi normeschan, mo nun privan il romauntsch da sias proprieteds.