Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. |
Pensave chel por Pinochio! L a abu da sta duta note con un pe ’sobas
e chel outro par aria.
Alolo bonora, s a daerto ra porta.
Chera braa Boligana, par rua ’so dal cuarto pian fin inze strada, r aea
betu solo noe ores. Besen propio di che r aea fato na gran sudada!
- Ce festo con un pe inpianta inze inze ra porta? - ra i a damanda
riden al buratin.
-Me suzedu na desgrazia. Proa mo a vede, Boligana bela, se se bona
de me delibera da sta trapola.
- Pizo, ca vorarae esse un boschier, e io no n ei mai fato ra boschiera.
- Damandai a ra Fatazina se ra me dia!...
- Ra Fatazina ra drome, e ra no vo che negun ra descede.
- Ma ce voreo che feje ca, incioda dutaldi su par sta porta?
- Godetera a conta ra formies che passa par strada.
- Portame almanco algo da magna, che son drio a min ’si in azidente.
- Alolo! - ra dito ra Boligana.
E dapo tre ores e mesa, Pinochio el r a veduda rua co na guantiera
de arsento sun testa. Su ra guantiera l ea un toco de pan, un polastro
rosti e cuatro armelis madure.
- Chesto lei disna che ve manda ra Fatazina - ra dito ra Boligana.
A vede duta chera bona roba, el buratin l e vienu alolo de meo. Ma 1
e resta gran mal canche l a taza el prin bocon e l s a inacorto che 1
pan l ea de ’ses, el polastro de carton e i armelis i ea de piera, ma
incoloride che i someaa vere.
L arae voru pianse e se despera, bicia via ra guantiera con duto chel
che l ea inze, ma inveze, no sei se par ra pascion o par ra fame, l a
fato par sin ’si e l e to ma ’sobas.
Canche l e torna in ca, l ea destira sun un lieto e ra Fatazina r ea pede
el.
106
106 |