Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. |
- Ai, ades me sovien - l a craia Pinochio. - Dime, Boligana bela: agno
asto lascia ra me bona Fatazina? Ce fejera? M ara pardona? Se
pensera ancora de me? Me vora ancora ben? Stara indalonse da ca?
Pode ’si a ra data?
A duto chel che Pinochio el i damandaa zenza ciapa fiado, ra
Boligana r a respondu co ra so fiaca solita:
- Pinochio me! Chera por Fatazina l e inze un lieto sul ospedal!...
- Sul ospedal?...
-Taje taje... R a abu nossicuanta desgrazies, rasa mar a e ra no n a
pi nuia, gnanche da se cronpa un toco de pan.
- Dassen?... Oh, ce un gran despiazer! Oh! Por Fatazina! Poereta ra
me Fatazina! Poereta ra me Fatazina! Se aesse un milion, corarae
alolo a i lo da... Ma ei solo otanta lires... veres ca: see drio a ’si a me
cronpa i sarvije noe. Tolteres, Boligana, e portires alolo a ra me bona
Fatazina.
- E i to sarvije noe?...
- Ce m inportelo dei sarvije? Dajarae via anche sta cuatro strazes che
ei inze daos, par ra pode dia! Vatin, Boligana, sentreete: ca de doi dis
torna ca, che spero de te pode da ancora algo. Fin ades ei loura par
mantieni chel por pare: da ancuoi, lourarei zinche ores de pi par
mantieni anche chera por mare. Sanin dapo, Boligana, te speto ca de
doi dis.
Ra Boligana, che par solito ra ’sia pian pian, rasa betu a core come
na zeramandola sote l soroio de agosto.
Canche Pinochio l e rua a ciasa, sa pare l i a damanda:
- E i sarvije noe?
- No in ei ciata gnanche un che me ’sisse ben. Passienza!...Mi
cronparei un outra ota.
152
152 |