Pagina:Pinochio.djvu/28

Da Wikisource.

A se senti di sto tanto, Pinochio el vien su alolo de coren, da r ultima careghes con doi soute l e su da ra primes, e po con un outro souto da ra primes el i rua sun testa al diretor de ra musica e da la el souta sul palco.
No se po gnanche di cuanto che i buratis de chera conpagnia straerta i s a inbrazora, i s a tira zignote, i s a da pezigoi, i a ’sura a Pinochio de esse fardiei e amighe...
Chel che suzedea el fejea deboto vieni un gropo, nuia da di, ma ra ’sente scentada ’so, a vede l teatro che no ’sia inaante, r a pardu ra passienza erasa betu a craiona:
- Voron vede l teatro, voron el teatro!
Duto fiado straza, parceche i buratis, inveze de seguita a di su ra so parte, i a scomenza a fei senpre pi sussuro, i s a betu Pinochio sun spala e i se l a mena a spasso par duto l teatro.
In chera l e vienu fora el paron dei buratis, un omazon cosci burto che l fejea festide solo a l varda.
L aea na barbata negra come l inciostro, cosci longa che dal menton ra ruaa fin ’sobas: canche el caminaa, l i zapaa finamai sora coi pes! L aea na bocia come un landro, i so oce rose someaa doi farai co ra lun senpre inpizada, e inze man l aea na scuriada de bisces e codes de volpe duta intorcolades.
Canche i a vedu rua el paron, i buratis i e restade dute zenza fiado e i no n a pi daerto bocia. S arae podu senti finamai na moscia che oujoraa. Chi por buratis, mas-ce e femenes, i tremarlaa dute come foies.
- Parce sosto vienu ca, a bete sote sora l me teatro? - l i a damanda el paron dei buratis a Pinochio, co na osc da babao duto sfardi. - Cardeme, scior paron, che none propio duto colpa mea!... - Zito! Stassera fejon i conte.


28