L a tolesc su ra manera e l i a da ’so na gran mazocada al so len.
- Ohi! Te m as propio fato mal! - r a craia stizada ra solita ojeta.
Sta ota Babo Ciarieja l e resta de sas, coi oce fora de ra testa da ra
paura, ra bocia daerta e ra lenga che pendoraa fin deboto sul
menton: el someaa na mascora da Carnaal.
Canche l s a redea, el tremaa e l balbotaa da ra paura, e l a scomenza
a di:
- D agno mai saralo vienu fora sta ojeta che r a dito - Ohi?... Epura
canone anema viva. Che see par cajo sto toco de len che l a inpara a
pianse e sgnoufa come ra famea? No pos crede. Velo ca, l e un len da
fornel, conpain de chi outre, e a l bicia inze f o l e bon par coe na tecia
de fajoi... E alora? Che see calchedun scondu inze? Se l e inze
calchedun, sa dan. Ades i fejo ben vede io!
Dito chesto, l a brinca con duta doa ra mas chel por toco de len e l a
taca a l peta, zenza pensa sora, su par i mure.
Dapo, l a tira ra rees par scota se l ea ancora calche ojeta che
sgnoufaa. L a speta doi menute, e nuia; zinche menute, e nuia; diesc
menute, e nuia de nuia!
- Ei capi - l a dito, e intanto el riduzaa e l se rusciaa danoo ra testa se ede che ra ojeta che r a dito ohi, me r ei propio insoniada! Betosse
danoo a loura.
’Sa che l aea un gran festide, l a scomenza a cianta par feisse corajo.
Poia ’so ra manera, l a tolesc su ra piana, par piana e lustra l len, ma
fin che el pianaa, l a sentu danoo chera ojeta che ra i dijea riden:
- Feniscera, che te me fesc cote daparduto!
Duto inze un colpo, chel por Babo Ciarieja el sin e ’su in cu. Canche 1
a daerto danoo i oce, el s a data scenta ’so sul siolo.
El vardaa fora pi tristo de ignante e finamai ra ponta del nas, da
rossa che r ea senpre stada, r aea canbia tinta da ra scoutrida.