Pagina:Pinochio.djvu/67

Da Wikisource.

Capitolo 21

Un bacan el brinca Pinochio ello bete afei el cian da guardia inze I sd purinei

inochio, pode ve pensa, l a taca a pianse, a sgnoufa, a ciama calchedun, ma no ’soaa nuia, parceche la daejin no se vedea na ciasa e par strada no passaa anima viva.
Intanto l e vienu note.
Nafre gouja ra trapola, che ra i fracaa su par i osc, e nafre par ra paura de se vede solo e al scuro fora par ra canpagna, el buratin el sin tomaa deboto in cu, canche l a vedu na fogora che i oujoraa sun testa: el r a ciamada e l i a dito:
- Fogoreta, me fejaraesto el piazer de me delibera da sta burta trapola?...
- Por pizo! - ra i a respondu ra fogora, che ra s aea ferma a l varda, parceche l i fejea nossice. - Cemodo asto fato a te ciapa inze intra ste feres pies de pontes?
- Son ’su inze par sta vara par cur a doi bares de bona ua, e...
- Ma r ua eera toa?
-No...
- E alora, ci t alo insegna a porta via ra roba de chi outre?
- See pien de fame...
- Ra fame, pizo me, no n e na bona rejon par cabola ra roba che no n e nostra...
- L e vero, l e ben vero! - l a dito Pinochio piansen - ma st outra ota no l fejarei pi!
Fin che chi doi i parlaa, i a sentu che ruaa calchedun. L ea el bacan che l vienia in ponta de pes a vede se calchedun de chi martoriei che di note i portaa via ra pites, l ea resta ciapa inze inze ra trapola.
67


67