Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/209

Da Wikisource.

12
E vedeivan Galere, e Bregantiñe
Fâ con vœuga arrancá tra lô regatta,
E int're quelle remæ streite e cagniñe
Fâ ri banchi scroscî con ra curatta:
Dixe ra Donna allora: Siben piñe
Veì ste ciazze, no gh'è tutta ra scciatta
Dro Turco: Lê n'aspêta ancon ciù assæ,
E questi no son manco ra meitæ.

13
Solo d'Egitto lì pe ro contorno
Questa o l'unì: de fœura o n'ha da vende,
Perchè da ro Levante a mezo giorno
Ro sò imperio vastissimo se stende;
Ma spero che averemmo noî retorno
Fæto, primma ch'o slôge da re tende.
Così avanti che parte ro nemigo
Virà Rinaldo, e voî ro campo amigo.

14
Mentre a dixe così, comme dri oxelli
Ro Ræ sciù ri âtri oxelli francamente,
O svœura, e de derrê ciantando quelli,
Tant'âto o va ch'o no se vè, ni sente;
Così sta barca in mezzo a ri vascelli,
A se ne passa franca allegramente
Tra Nave, e Nave, e a fa conto che scœuggi
Sæn quella gente, o pù che n'aggian d'œuggi.

15
Desorva a Raffia in doe paræ s'arriva,
Ch'a l'è çittæ dra Siria ciù accostâ
In dreitura d'Egitto; pœu a ra riva
Dra Rinocera terra incortivà:
Poco træto lontan poi se scroviva
Un monte d'uña altezza smesurâ,
Donde fu assascinaoù da Tolomeo,
E misso lì a marçî ro gran Pompeo.

16
Damiata poi se scrœuve, e chì ra veña
Dell'ægua che ro Nilo trà in mariña
Pe re sette gren bocche, e un'ottanteña
D'atre chi è là, ma ognuña ciù picciña.
Monta Alessandria, che Alessandro appeña
O ra vì con Democrito vexiña,
Çittæ de gran negozio; poi ven l'Isora
Ciammâ ro Fâro, e ancœu restâ pennisora.

17
A lascia Rodi, e Creta a Tramontaña,
E l'Affrica a va sempre costezzando
Rente ro Mâ abbondante, bella, e ciaña,
Ma drento piña d'Orsi, e andâghe quando?
A taggia ra Marmarica, e a s'intaña
Donde çinque çittæ Çirene ha in bando:
Chì Tolomitta, e poi sciortî se vedde
Lete, che tante fôre o ne fa credde.

18
Piggiaoù ro bordo in âto a scrœuve quelli
Gren scœuggi dîti scirte, e presto a passa
Ra Giudecca ciù fito che ri oxelli,
E ra Foxe dra Magra assì a strapassa,
Poi Trippoli, poi Malta, doî Giojelli
A scrœuve l'uña in sciù, l'átra ciù bassa:
E ri âtri scœuggi zà lasciæ de poppa,
Aguanta Arzerba, e se ra mette in groppa.