Pagina:Rime.diverse.in.lingua.genovese.Bartoli.Pavia.1588.djvu/148

Da Wikisource.

D'ORLAN FVR. 149

42Vnna ruexà semeggia rà donzella
Chi sea dentr’un giardin, su ra sò rama
Che mentre a stà cosi fresca, e nouella
Ni garson, ni fantesca, ra deranna
L’aora, con ra roxà ra menten bella
E fan si, che caschun l’hà cara, e brama,
E tutte re personne innamorè
D’chaueine in sen patissan gran couè.

43Ma cosi tosto a no ne ven leuà
Da quarche siagurà, personna ingrata
Che con ro susso, e ro sò remenà
A fà tanto che tutta a sarata
Si che nissun ra vuoe da puoe mirà
Cosi ra figia chi no stà honorata,
E chi se lassa magnustrà, puoe di
Che hò perso ogni mè ben meschinna mi.

44Ghe vuoeggio mà caschun, basta che l’ame
Quello che tanto tempo l’hà gossua
Ah’ meschin mi che muero chi de fame
E i atri dontr’o ben triomfa, e nua,
O morte, no sò zà come te chiame
O inuidiosa, o ingrata, o matta, o crua,
Che donnie fà, donnie lassara, o nò?
Ma per san puccio no ra lasserò.