Chiér sĕ lasciā paiè Cristl sů bonʼ consëis,
Mò tórt nʼ i dḗ degůnʼ, kʼ ël mesā da kël vi;
Les érbes da strionëč venṓl a pëis,
A les kiri mesāl gi dĕ noet, mai dĕ dí.
Tĕ Val dĕ Růdo vèl n rů, Wůrz tlamé,
Kĕ sprinza jů con fórza per fosá e crepons;
Iló per dër scicá vèl da ciafé
Érbes e raíš asá, kʼ adóra dĕ granʼ strions.
Gonót kirī l bon Cristl érbes tʼ kël lůc,
Mò da ciafé ḗles sòl a kësta condizion:
Skivè mesāl dan dal důt dĕ fa fůc,
Sī sů l’ iadĕ, sī chi tʼ ai crëp a la stazion.
Gi sen mesāl da Rās, só albérc, dĕ noet,
Da les ůnež, revè a Wůrz ed èster a Rās
Dan lʼ ůltim bót dʼ i bótʼ a meşanoet,
Con nët nia indós, nó drap nó strůc, nó pano o rās.
Pró òres trëi fates tʼ ůna gnī chiamó,
Kĕ Cristl mesā zaré fóra ed érbes e raíš,
Nó coles mans, mò còi dënz scèkĕ n bó,
Kĕ mangia sůn pastůra o tĕ val bèl reviš.
Al scomencé de Růdo fṓl dòi chians,
Bī fòš, i oedli důt lominůš scèkĕ dĕ fůc,
Kʼ aspetā Cristl, nemic gran dĕ mitans,
Kʼ ël gnis tʼ al rů per scomencé da nụ só jůc.
Can kĕ l půr strion spó gnī důt sporoman,
L torṓi tʼ a mèz, scèc féž giandarmi còi lotrons;
Inscí spó gī důtʼ trëi a pér dlon saltan,
Per dé prëš òta a mèz ki bóscʼ e ki crepons.
Favorí fóva Cristl da bona šórt:
Da it da pórta vigni òta ḗl a lʼ ůltimo bót
