Pagina:Storia di Santa Genoveffa.djvu/45

Da Wikisource.
Vai alla navigazione Vai alla ricerca

— 34 —

E vè, t' na ŏta sè desfesc' fora i nioi, e sored'l dà ite cialt e amabile te chella caverna; ang alda 'ng rumù t' les fouies seccies pur terra, e soul būsc' da ji t' l ant'r comparesc' 'l na cerfa. Mai da jent perseghitada chella pura bestia nè sè t'mō, e vengn' ite a pora nia — t' sua solita stala, e stē ma bell d' lungia Genofefa, che impruma sporduda all' audei, s' ā attira fatt coraggio, e mettù mang alla inzertiè; e chesc' parōle ch' i savess' bung alla cerfa. Spo i tom'l ite a Genofefa de s' nudrì sè istessa e la creatura col latt d' chell' animal. "O mi Dì! a ci nè sforza" disc'la "grang necessitè na pura uma", itang ch' ella mett 'l viadù pro les tettes d' la cerfa, che nè sè strafajō nett nia, dea che 'ng lŭ i ā scarzè l' aſŏ. Soung chesc' à Genofefa ingjoppè 'l picce teng ceum d' so guant, e cang ch' el ē indorm' dì, 'l ponela teng pizz d' la caverna, ullacch' èl ē 'ng bell post der d' l vers pur el.

Dopo ch' ella à in chesta foſa ringcurè la creatura, pengsela finalment' r a sè istessa. Ella va fora, e abina sou les zūcches ca e là pur terra, les taia a mezz jou, tol fora ' l miŏll, e les lava pro la fontana. Cang ch' ella vengn' ite ē la cerfa jetada, mo è attira l' vada sou a mangiè fouia e erba fresca ch' Genofefa i sporjō; e i liccā liſirmentr la mang in sengn' d' ringraziament. Spo à la purvè d' la mŭje, e à implì d' latt cutan d' chelles zucches dŏies.