Pagina:Tiraboschi - Storia della letteratura italiana, Tomo VI, parte 2, Classici italiani, 1824, VIII.djvu/36

Da Wikisource.

678 rntno 1’qutore, anclie pcrchi ci «Imi notizia delle opcro da lui composte: Malleolus Perusinus, cosi egli (Chron. Nuremberg. p. 252 vers.) , Medicus doctissimus hoc tempore Medicorum et Philosophorum Monarcha, omniumque liberalium artium cunctarumque scientiarum facile princeps preceptor meus eruditissimus. Quem ego J lar mannus Schedel Nurembergeensis Doctor Patavinus tribus annis ordinarie legendum auscultavi, a quo demum praehabita per eum oratione elegantissima insignia Doctoratus Paduae accepi. Ne sua memoria pereat, pauca de ejus vita et doctrina huic operi adjuncsi. Qum enim saepius mecum animo cogito, quam maximus et singularis in omnes amor suus extiterit, quis est adeo imperitus , qui non putet od incredibilem virtutem suam, singulare ingenium , summam rerum experentiam eum perpetua memoria complectendum? Cui enim ignota fuit verborum suorum integritas, suavissimus sermo, decora faces? qui et artis poeticae et oratoriae summam conitionem habuit, qui multum Ciceronis opus aut Mantuani vatis aliorumque poetarum dimisit intactum. In Astronomia vero. Geometria, Arithmetica, et Musica opera a veteribus edita totis viribus perscrutatus fuit. Verum nec Philosophia et Medicina contentus , demum sacris litteris delectatus in eis tamquam mel in favis dulcedinem abditam sensit. Reddidit ingitur suos auditores auscultando dociles, benevolos, attentos ac disertos ipso orante. In eo namque maxima f ierunt omnia, sive artis peritiam , sive rationis elegantiam commoditatemque considero. Reliquit autem post