 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| 6 | ortona a mare |
ghe ’na bbórze, e l’arpùort’ a ttua mêtre; e ttu arvjìe ècche llá». Cla ggiuvenétt’ á rpurtête la bborz’ a la mamm’, e è rjìt’ andó’1 stattéve custù. J’á détte custú: «Tu2 da fa’ tutte quélle che tte diche ji’. Quande tu da mangiá’, me l’á’ dì’3 mmé; quande tu da véve’, me l’á' dì’ mmé; quande t’á’ da jì’ ddurmì’, me l’á’ dire pur’a mmé», e tutte quélle che jj’accurré.
Dópe, nu ggiòrne va4 ccàcce lu fijje de lu rré, e ppiuvéve. Tòzzel’ a ’stu purtóne; e cchestjie che ssendé tuzzelá’ je dice: «Bbèlla Manduche, ’n ómme tòzzele». «Vide chi jè, bbèlla fijjóle», j’á rspòste Bbèlla Manduche. «É lu fijje d’lu rré». «Fàlle sàjje, bbèlla fijjóle». Ha sàvete custù, e zz’è mméss’ a pparlá’ tutt’e ddu’. Déndr’a lu descórse che ffacéve, je disse lu fijje de lu rré ca le vulé. J’á rspòste la bbèlla fijjóle: «Hajj’ ’a cercá’ l’órden’ a la Bbèlla Manduche». E jje l’á cerchête. La Bbèlla Manduche j’á détte: «Dijje de scì, bbèlla fijjóle».
Dunghe chist’è rmást’ apparulête ca lu tale ggiòrne le jav’ a ttòjje’.
Menute lu ggiòrne, la Bbèlla Manduche z’á mésse déndr’a ’na cašcétte, e j’á détt’ a la bbèlla fijjóle: «Quande tu te mitt’ a la carròzze, mìtteme sótt’ a le pjìede tue». Chestjìe, pe’ la gram brujènże5, ca le sté ’spettá’ la carròzze, z’è scurdête de pijjá’ ’sta cašcétt’, e dde méttezele sótt’a le pjìede. Dóp’, è ’rruuête6 mmèżża strêde, e zz’è rcurdête de ’sta cašcétte. J’á détt’ a lu marite: «Arturnémez’, arturnémeze, ca m’ájje scurdête de ’na cašcette». J’á détte lu marite: «Cóma è ’ssa cašcétte? D’óre? D’argènde? Ca te l’arfàcce ji’; ’ndiáme, ’ndiáme». La spóse j’á détte: «No,
