Pagina:Vico, Giambattista – Il diritto universale, Vol. III, 1936 – BEIC 1961890.djvu/23

Da Wikisource.

notae in librum priorem 607

occupandam expeditione, cum evidenti periculo servitutis, rempublicam universam permittant.


28.

(pag. 179, n. 1).

Et inter Germanos soli sacerdotes «litererum secreta» norant, ut narrat Tacitus, De moribus Germanorum [19], quod clarus doctor dominus de Ghemminghen advertit in epistola ad calcem libri secundi1.


29.

(pag. 180, n. 4).

Ex significatone linguae falso divinae translata, ut in notis De lingua falso divina, libro secundo, parte secunda, ad caput xxiii et ad caput xxxi, inter Canones mythologiae2.


30.

(pag. 186, n. a).

Uti re ipsa dixit Carolus Sigonius, De antiquo iure civili romano, libro I, capite VII, et libro II, capite V, ubi plebem in romana republica bifariam, apposite ad rem nostrani, accipi observat: pro «gente», ut opponitur patriciis; pro «ordine», ut senatoribus. Et «plebem» pro «gente» definit «ignobiliorem populi romani partem»; pro «ordine» vero «qui neque senatores neque equites ex populo erant». Ego vero definirem populi romani partem pauperiorem.


31.

(pag. 186, n. 3).

«Attus» Tacito [Ann., XII, 25].

  1. Una delle lettere che, come verrá meglio spiegato nella Nota bibliografica, materiano le Clarissimorum virorum censurae extra ordinem, aggiunte dal Vico in calce al De constantia iurisprudentis e che, nella presente edizione delle Opere, sono state trasferite nel volume V, consacrato nell'Autobiografia, carteggio e poesie varie. Cfr. p. 152 della 2a edizione, specie nota 3 [Ed.].
  2. Cfr. Dissertationes, XII e XIII [Ed.].