 |
Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. | |
horum serie Scaevulam expungunt. Eius praeturam assignat eruditus vir ad annum U. C. 539 [A. N. Chr. 215], quo Sardiniam provinciam sortitus est. Aedilitatem plebis ab eo gestam ex plebeiis fuisse pronunciat L. Cincius Alimentus, celeberrimus historicus et iurisconsultus; tribunatum et aedilitatem plebis curri antea gessisset, praetor Siciliani obtinuit U. C. 544 [A. N. Chr. 210], coss. M. Valerio Laevino II, M. Claudio Marcello IV. Plura de eo Livius et Vossius.
P. Licinius Crassus Dives alterum tuae dissertationis etiara effatum <’) pungit. De eo Livius [lxxx in princ.]: «Facundissimus liabebatur, seu causa oranda seu in senatu et ad populum suadendi ac dissuadendi locus esset: iuris pontificii peritissimus. Super haec bellicae quoque laudis consulatus compotem fecerunt». Et licet post alios Guilemus Grotius verba illa ad P. Sempronium Sophum delorqueat, alibi de P. Licinio intefiigenda evincemus. Pontifex maximus creatus est U. C. 542 [A. N. Chr. 212], Q. Fulvio III, Ap. Claudio Pulchro coss. Post aedilitatem, censuram et praeturam consul factus, collega P. Cornelio Scipione, U. C. 549 [A. N. Chr. 205], ex Livio aliísque discimus. Inter Licinios fuisse cognomine Crassos plebeíos ex nummis ipsis colligimus, claros tnmen curulibusque insignes magistratibus.
P. Sempronius Tuditanus, ex illustri, píebeia licet, familia, post aedilitatem, praeturam et censuram fasces obtinuit consulares absens, collega M. Cornelio Cethego, U. C. 550 [A. N. Chr. 204]. Plura de eo Livius.
P. Aelius Paetus, sicuti et frater de quo proxime, plebeiae fuit familiae. Pater Quintus, avus Publius, proavus Caius tri to Ubi disserebamus ex reipublicae romanae instituto iurisprudentiam et oratoriam divisas esse, et siqui iurisconsulti in caussis orandis versarentur, ut tamen constarent, iuris civilis rigorem in iis caussis adversus naturaiem aequitatem tuebautur. Et illustrissimo praefacto respondebam, Crassum Divitem incidisse in ea tempora, quibus, i am praevalida plebis parte, in regnandi artibus apud populum iam illa erat, de qua auctor Corruptae eloquentiae scribit: «Nemo Rotnae potens, quin eloquens», Sed niiiil vetabat quin ipsum iuris rigorem facunde defenderetit, ut Servius Sulpicius coutra Muraenatn praestitisse credibile est, quem eloquentissimum vel una illa incomparabilis ad Ciceronem consolatio testatur, quae omnium, quotquot usquam scriptae suut, est absoiutissirnum exemplar [V.].
G. B. Vico, Opere - v.
io
