Prose e poesie bellunesi 2009/Chela strolega de Nana

Da Wikisource.
Annamaria De Michiel

Chela strolega de Nana. ../5 ../7 IncludiIntestazione 28 febbraio 2016 50% Da definire

5 7

ANNAMARIA DE MICHIEL

Chela strolega de Nana.


É la fin, cuasi de otobre,
e le femena è inte i cianpe,
a curà su le patate.
prima che la tera giaze

Cuanche al sol taca a dì sote,
una a l ota, torna a ciasa
e anche Nina, pian pianeto,
la se invia verso la stala.

L é un tin straca, tavanada
e no l à finiu dornada.
L à da dì a monde le vace
e pò core a portà al late.
La camina a testa bassa
col so dei pien de patate,
col peso dei pensier,
l à la goba anche par chel.

Ditolfato, da un cianton
la se siente sbegarà:
“Vien ca, Nina … paussa un tin …
vien con me, ca su la bancia.”

Nina vede là sentada
chela strolega de Nana
che no sà che fei del tenpo,
che no à mai fato fadia
e la passa le dornada
a babà ntrà le contrade.

Nina pensa “Che eve fato
a passà proprio de ca,
fareo meo a dì do pal troi
anche a costo de tomà!”

E chel autra, là sentada,
sbegarea “Vien ca … che fasto?”
É un bel tin che no te vedo …
Ma te sesto anche ingrassada?
Te as metesto su un bel cu …

E i to fioi? Fali giudizio?
Chel pi vecio elo a laurà?
O te tolelo la vita?
Stalo senpre là a paussà?”

Nina é stada ferma, in pè,
là, poiada su la sapa.
No l à ancora vèrto bocia
parché Nana no la lassa.

L é tentada de risponde,
de risponde malamente,
ma la pensa che é meo tase,
tanto pi con zerta dente.

Nana intanto parla … e sparla,
con la lenga la laora,
pò de corsa rua so fia,
no ve dio chel che vien fora.

Nina pensa a cuanto tenpo
biciou via a scoltà monade …
“Era meo dì do pal troi,
anche a costo de copàme!”

(Lorenzago)