Pagina:Antonio Picozzi - Il Vangelo di S. Matteo volgarizzato in dialetto milanese.djvu/66

Da Wikisource.
52 S. MATTEE

e tojaran de mezz tucc i scandoj, e tucc quij, che fan cattiveri:

42 E i buttaran in d’ona fornas de fœgh. Là ghe sarà lacrim, e dolor de dent.

43 Allora i bon lusiran come sô in cà de sò Pader. Chi gh ’ ha orecc de capi, capissa.

44 De gionta, el paradis l’è istess d’on tesor sconduu in d’ona campagna: on omm, ch’abbia trovaa sto tesor, le fa minga savè, e tutt allegher el va, e ’l vend tutt quell, ch’el gh’ha, e ’l compra quella campagna.

45 El paradis l’è istess anca d’on mercant, che cerca di bonn perla.

46 Che quand l’ha trovaa ona perla de gran valor, el va, e ’l vend quell, ch’el gh’ha, e le compra.

47 El paradis l’è istess anca d’ona red buttada in mar, che ciappa dent ogni sorta de pess.

48 Che quand l’è stada pienna, i pescador l’han tirada su, e settaa giò su la riva, han scernii fœura, e han miss in di vas i pess bon, e han s’giaccaa via quij gramm.

49 Istess succedarà a la fin del mond: vegnarà i angioj, e scerniran foura i cattiv in mezz ai bon,

50 E i s’giaccaran in la fornas de foug: là ghe sarà lacrim, e dolor de dent.