L’è sta mei. La misturanza
L’ha prodot un gran efet:
Com’a-s’ vedi in d-na pietanza 28Ch-la g-ha ’l gust dë quel ch-s’ a-g met.
Suponem, che la farina
Sia j-Etruschi, e che ’l so pevër
G-des i Gali, e la sal fina 32Ch’j-altër là ch’j-è gnu dal Tevër.
Ma la storia ë-la finida?
No. Virgili a-l s’ ferma li.
Ma dop lu vegn la borida 36Di Todesc da sti part chi.
Ah, va ben! In dël pastis
A-g voleva ’l so formai.
J-è sta i Grebën, ch’a-g l’ha mis; 40Sacranon! Taratatai!
Car’o-altër, përdonem
Sti me strolëgh senza sugh.
Dop disnar andem, andem, 44Strambalem com’ i balugh.
Ma l’è vera! Cal misios
A-l gh-è sta. Sì; për sta strada
S’ podrìa dar, che ’l ciaciaros 48A-l sia minga föra d’vada.
Ma sta gran storia dël du,
Dë sti Gali e sti Romani,
Di Todesc, di Torlulù, 52Cosa cont-la adès in stj-ani?
In-tr’i lac, in-trà la cöra
S’è purgà tut’la materia;
E l’impast ch’a-n’è gnu föra 56L’è talian d-la sort pu seria,
L’è ’l Talian dë l’Anconeta,
Facia franca e testa fina,
Galantom, për la Maceta! 60Sempër sghib sera e matina.
