Pagina:Boccaccio, Giovanni – Opere latine minori, 1924 – BEIC 1767789.djvu/33

Da Wikisource.

vi. - alcestus 27

montibus obtectum nebulis fumoque cacumen
90vidimus, et valles ululatu fiere dolenti;
tunc, quos clara dedit tellus, rugire leones
non ausos, laqueosque graves sentire coactos
venantum primo, lyncis quoque lumen ademptum.
Ha! quantum potuit de te fortuna, quibusque
95casibus in dubios te traxit seva meatus!
Ast ego, Phebe decus celi, posuisse labori
Alcesti finem et patriis post reddere silvis
dfgnatus, meritos nymphe tibi semper honores
carmine perpetuo resonent precor, atque bubulci.
NonAmintas. thymus est apibus, non agnis lenis ybiscus,
non cythisus capris, quantum tua carmina nobis.
Nunc ego restituam silvis silvisque tenebo.
Piaudite iam colles, et vos iam piaudite, montes:
redditus est nostris Alcestus, redditus antris.
105Litora iam plausu surgant et flumina certent
nunc plausu compiere polos. Hic spernere terras
occiduas, solisque vias celumque serenum
cernere et obliquos Phebes mirarier orbes
cepit, et Astream silvis revocavit abactam:
110hac tauris curru iunget cervisque leones
armentisque lupos, serpentum sibila sulcis
auferet et meritos Musis concedet honores.
Piaudite iam colles, et vos iam piaudite, montes:
redditus est nostris Alcestus, redditus antris.
115Dum mare fluctivagos pisces tellusque tenebit
quadrupedes, aer volucres et sydera Olympus,
Alcestus silvis pastoribus atque puellis
sit lumen semperque decus, nec limina Ditis
conspiciat; moriens, superis sit Delphycus alter.
120Piaudite iam colles, et vos iam piaudite, montes:
redditus est nostris Alcestus, redditus antris.
Nos agnam mactare decet, nos cernat ovantes
Alcestus, taurumque sibi, dum tempora victor
umbrabit lauro: veniat lux illa, precamur,