 |
Questa pagina è stata trascritta ma deve essere formattata o controllata. | |
pagina:46 Chindeš dí dò fòve-l marciá de bestiám. Ce fèš i lèreš? Böl da galantòm, mëin-i ’l mušát ch’ i òva rubà, a vënder. Y l’ à pròpi ulù vöster, che nòš bon vödl vëde ënche a marciá. Pernanche ’l ruva sula fiera, y che ’l à cialà ’m pue’ ’ncantëur, i pèr d’ udëi ala semöia, no sè še dëss’ dì si mušát o ch’l puere capuziner. Pò va-l ’m pue’ plu da-uğín, ’l cunšidra mò da una pèrt, mò dal’ autra, y diš tra sè ’nstës böl a chiet: “Die me – l perdone! Ch’l puere capuziner à inò urtà a fruzè vèl scudöla, y ’l padre guardián i à de segúr inò dat zënza remešión la sòlita penetënza.” Depò i va-l da-uğín y i diš sucrët da na urëdla ite: “Sëis-a vo?” Y ’l mušát pëta ’n tèl föter brèdl, che ’l bon vödl se pënsa y giudicöia che ’l damande purdenanza. Dala cumpašión che ’l i fèš, se ressòlve-l zënz’ auter de ’l cumprè a ugne prieš, y de se-l menè a cësa, y de ’l tratè for drët bën, ’nchin ch’ ëssa da durè ’l castíc y ch’ l puere còšo recevëss’ inò ’l perdón. Böl riëš va-l da-uğín a chël che ’l à da vënder, y zënza marciadè ’m pöz, i piet-l y i dà dut chël che ’l damanda, se-l tòl y se-l mëina böl plan a cësa; y pudëis bën ve ’maginè, še ’l s’ arà ’nfidà a sentè sú.
Can che ’l ie revà a cësa, s’ à-l ’nğignà na böla stala; dant al dut i à-l fa dè ğú la rocia, pò l’ à-l sblancheğèd’ òra, y pò mò depënt’ òra. Y žën ne la cunšidròve-l plu š’che na stala, ma š’che na zèla. Y davia de chël ne lašòve-l degún auter bestiám la-ite. Veslè ’l veslòve-l for ël ’nstës cul miëur fën, de böl diguei y cun de bòna blava. Cun ’n tèl guiërn se sà che ’l mušát messòva se ’ngrašè, y giatè ’l pëil fin y lucënt. Y pò ğiva ’l bon vödl mò ugne tant a ’l stridlè, ’l lavè y ’l puzenè drët böl. Se sà, che n’ ie ği via giut, che la ğënt à scumencià a muferlè y a ’l dì òra francamënter, che ch’l uem muessa vöster unì de cervöl o al mancul fantinè òra de mesura a vöster che’ l fèš ’n tèl fè cun ch’l mušát; ma ël cuntinuòva a dì mò plu franc, ch’ i udrà bën te ’n valgún ani, cie che sarà da nuef de ch’l mušát, y a zèrta persones i cunfidòve-l gor duta la stòria. ’N fòva danz ’nce de chëi ch’ ëssa tòš cherdù, che ch’la fötra böstia sibe vèl d’ èxtra. Te cin ani dunque dòve-l suzöder zöche d’ èxtra limpèa.
’Nfati, can che ’l fòva da-uğín dai cin ani, ğiva nòš bon vödl mò plu suënz te ch’la böla stala a cialè dò, še ’l ie vèl da nuef; y cun ël univa ’nce vèl autra persona de cunfidënza a i fè cumpanía, y stašòva ëures ala longia iló ad aspitè che suzöde ch’la mudazión, che ch’l puere mušát devënte inò capuziner. Passa i cin ani y nia ne devënta. Žën ne savòve-l cò se ’ndì ’l bon vödl, y scumëncia a pensè dò cò che la pudëssa vöster; y ’ngali i ie-la tumèda ite. “A un che toma zerúc tel medömo fal, i dà-ŋ ’l segondo jëde ’n mağer castíc, na penetënza che dura plu giut.” – Davia de chël à-l cuntinuà a ’l tratè ’nce dò i cin ani for drët
