Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/130

Da Wikisource.
106 Märchen

Mo strusch era la messa finida, ei la giuvna fugida à casa et il fegl dil retg ei vegnius memia tard per puder ver, nua ella seigi ida.

L' autra dumengia ha la giuvna turnau ad arver si la secunda scatla; leu er' ei en aunc in bia pli bi vestgiu seida; e quella gada eis ella ida 5 cun lez à messa. Mo quella gada ha il prenzi teniu ella en egl; strusch era la messa finida et ella ida giuadora, eis el curius suenter et ha pudiu tier ella, cura che ella leva grad ira en la casa dil retg. El ha fatg dir ella, tgi ch' ella seigi et ha allura priu ella per sia spusa. Ei han fatg stupentas nozas. Il di de nozas, avon ch' ira à messa, ha la giuvna aviert 10 si la tiarza scatla e leu er' ei en in vistgiu tut ded' aur, ch' ins ha mai viu in schi bi. Quel ha la spusa tratg en e dau l' auter bi de seida à quella, che manava il spus. Tier il gentar de nozas han ei era envidau en il retg, bab della giuvna, cun auters biars cambrers. Sin camond della spusa havevan ei aber salau naginas spisas della gasteria e quellas eran 15 tribel fatas. Ils cambrers murmignavan perquei, denter auter ha il retg-bab, ch' enconuscheva buca sia feglia, dumandau la spusa egl vistgiu d' aur, pertgei las spisas hagien nagina mur. La spusa ha respondiu: „Ei maunca il sal, il qual dat il dretg gust à tutta spisa e sco il qual jeu hai bugien vus!“ Ussa ha il retg enconuschiu sia feglia et ha viu en, 20 ch' el veva fatg entiert ad ella. El ha pigliau ad ella entuorn culiez e rugau ella per pardun. Suenter, cura che siu um ei vegnius retg, eis ella vegnida regina e siu bab ei staus tier ella, pertgei ella haveva il pli bugien el da tuttas feglias.

84. Niessegner et ils affons ded Adam et Eva.

25 Adam et Eva havevan, suenter esser stai catschai ord il Paradis, survegniu … bia affons es ei havevan detgavunda de trer vi els. In di ei Niessegner jus tier Eva per mirar, co ella tegni casa. Eva fuva grad vid il lavar e scultrir ils affons, cu Niessegner vegneva encunter la casa. Vesent Eva a vegnent Niessegner1, ha ella zupau ils affons, ch' eran bucca 30 lavai e scultri, sut il strom e fein e sut las stialas et in sut la platta de fiuc. Cu Niessegner ei vegnius en casa, ha ella presentau ad el mo ils affons, ch' eran lavai e scultri. Niessegner ha giu in tschaffen giu da quels frestgs e bein regulai affons e di ad in: „Ti stos far mistral!“ — al secund: „Ti stos far Bannaher!“ al tierz: „Ti stos far gierau!“ —

35 Cura che Eva ha viu, co Niessegener partev' ora uffecis, ha ella detg: „Segner, jeu hai aunc plirs affons; jeu vi era far vegnir neunavon ils sezs.“ Quels, ch' eran sut il fein e strom ein vegni neunavon; mo ei eran tut starschli et ils cavels plein fein e strom. Niessegner ha mirau sin els e detg: „Vus stueis far il pur!“ Cura che quels, ch' ein stai sut las stiallas 40 ein vegni tier il Segner, tschufs sco els eran, ha el detg: „Vus stueis luvrar dil mistregn!“ Il davos ei aunc quel sut la platta de fiuc vegnius

  1. ed. Niesseguer