Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/1027

Da Wikisource.

Aberglauben 1019

263. En mintga casa eis ei ina siarp, ch’ins astgia buca vilentar, sche la glieut della casa dein esser ventireivels.

264. Las siarps cun cresta ein olmas, che pertgiran scazis.

265. Nua, ch’il barlutt ei ius, cresch’ei flurs strieuna.

266. Ils baus Niessegner astg’ins buca mazzar, schiglioc va ei mal.

267. La purla d’in gat ner ha ina atgna forza. Ins pren e brassa quel en ina cazetta. Mo sto ins metter in carpun sigl uverchel, ch’el possi buc ora. Ins brassa tochen, ch’ei resta mai purla. Ei dat de tschaffen de survignir e far quei, sco ei sauda, aber tgi che sa brassar in giat tut ner en purla, quei ei rechs avunda.

268. Il mal ner deriva de quei, ch’in thier ei tuccaus de schliatta glieut. Par buca schar ventscher il thier, ei il meglier de tigliar al thier ina crusch sil dies. Lu sto il striegn ira da quella crusch ora.

269. Ins deigi mai schar strihar femnas veglias in thier sur il dies ora.

270. Per tener daven il mal ner ei il cap haver in buc entir en nuegl.

271. In tier, ch’ei sin seventscher, perquei che schliata gliaut han pudiu tier el, dei ins satrar sut la grunda, metter giuaden el vivs cun cadeina e zampugn, il nas et ils peis, ch’ins ligia ensemen, sto ins schar vargar siedo. Tgi che ha nuschiu, sto lu pirir.