Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/155

Da Wikisource.

Il Cudisch da Priedis 147

ilg qual pò far ancunter ils mittels da la natira, à chi po lunganir la (f. 3b) vitta tia sco ell ha faig à lgi reg Ezechias ent ilg. 2 Re: cap. 6 v. 20. Ils pagauns cunfessaven lur fleivezia, à ch’ei seig nagutta d’els. Cuntutt scheva Mesolanuns, cur ell vangit anvidaus dad ün ammig, sin lg’iauter gi à past, ô mieu char ammig, parchei mi anvidas sin damaun à past, sas buc ch’iau sunt dilg gi da mia naschienscha annau bucca staus sagirs da viver lg’iauter gi. Ilg pardert philosophus Aristottelles confessaven er lur granda fleivezia, ch’els schevan, ch’ilg carstiaun seig ünn raub dilg temps, ün giug da la vanttira ünna sumelgia da la malstatteivladad, ün exempel da la fleivezia. Meitt vus carstiauns à scola tiers ils pagauns, scha vangits vus ad amprender or dad els, ca vus seigias nagut, ca vus seigias fleivels à ca vossa pussanza seig sc’ün veider, ilg qual ven ruts dad ünna pitschna frida. Tadleit chei Davit gi da vus! Pilgver ils carstiauns en tutts spir vanitad. Tadleit chei ilg sabi Sallamon gi, à co ell mallegia giu ilg carstiaun, cun tutt las caussas dilg mund, ilg ei vanitad, da vanitad (f. 4a) à tutt vanitad. Cuntutt ta partrachie ô carstiaun ca tia pussanza seig sc’ün fœlg, ilg qual minchia suffelet muenta vi à nau, à bucca taner, bucca bagiar tant sin tatez, dai laud, dai l’hanur à quei pussent Deus senz ilg qual agitt, ti pos nagutta pilgiar ent, à senza ils mittels dilg qual ti pos nagutta far. Ei sa legia ca sa ludava tuttavia fig Canattum ilg reg dad Engelland, ch’el seig à schi pussents, ch’ei daventig tutt suenter sia velgia, à ca ell possig far pli ca ün autter carstiaun, je ca el sa ludava, pli ca ell na duveva. Quau haigig Canatus par mussar la sia fleivezia, cummondau ca sieu sessel deig vangir porttaus tiers la riva da la mar, à cur las vellas seigian idas par la mar ent, schi haigig ell commondau, da metter sieu sessel pli tiers, à seig lur sasieus lient, ad haigig standieu ora ses peis, ad haigig gig à la mar, ti eis en mieu raginavel, à la terra sin la quala iau stunt ei er mia, cuntutt comond iau à chi fermameng ca ti deigias bucca schar vangir or las tias vellas sin (f. 4b) la terra, schi lunsch sco ellas en vangidas antracan uss à ca las tias vellas deigian bucca bungiar la nembra ad ils peis da tieu reg.

Quau seigian las vellas vangidas schi lunsch ora sco vivant, ad haigian bungiau ils peis d’ilg reg. Ell seig salgieus si ad haigig cun aulta vusch clumau, ad ha gig gig, ei dei saver scadin, ca avda a casa en questa terra, ca naginna caussa ei pli fleivla ca ilg carstiaun, à ca nagin carstiaun, ie er ils regs, deigian vangir numnai pussents, auter ca quel ailg qual stò ubadir tschiel à terra, à la mar, ilg qual po far ch’ei ch’ell vult, cun mittels à senza mittels. Cuntutt meit vus l(a)[o]schs tiers Canatum, sgigeit ell chei vus seigias. Ell ven à gir, ô ti narr carstiaun, sas bucca ca ti eis ün frust d’arschilla, ca ti eis nagutt, lai ir tia loschezia à mire sin tia fleivezia. Meitt vus gittigs tiers Canatum, spigeit chei vus seigias. Ell ven

10*