Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/198

Da Wikisource.
190 Il Cudisch da Priedis

ils quals tengian char il plaid da Deus teidlan à savonden quell, sco Christus mussa. Pilgver, pilgver iau gig à vus, chi ch’auda mieu plaid, à crei à (f. 65a) quell ca ha tarmess mei, ha la vitta perpettna, à ven buc enten condemnatiun, mò ell ei ieus da la mortt enten la vitta, udits els van enten la vitta, ean beai. Beai en quels ca auden ilg plaid da Deus ad ilg salven.

Quels vivan à lgi senger mieran à lgi senger ad en beai à semper, ils quals ancanuschan lur puccaus, han riglalaid statten giu da quels milgiuren lur vittas, sa volven tiers Deus à surveschan ad ell fideivlameng antraquan enten la mortt, cuntutt gi la scartira savents vus milgiureit seigias fideivels antraqua la mortt, a iau chi vi dar la crunna da la vitta.

Quels vivan à lgi senger, mieran à lgi senger ean beai à semper, ils quals prendan la crusch sin sasez à porten à Christo suenter, cun compertanza, sa renden enten la velgia dilg senger, sa rastegian da morir, sa racommondan ent ilg maun dilg senger, à gin da cor cun Christo, bab en tes mauns racommond iau mieu spirtt, à tals ei la mortt bunna, nizeivla, sallideivla, da quels plaid ilg aungel, à gi, beai en ils morts, da quels gi Paulus ad (f. 65b) els cun Paulo, morir ei miu gudaing. Cun tutt statt ei, la mortt da ses soings, ei vangida salvada par custeivla avant ils œlgs dilg senger. La mortt dils ses statt ei à bucca da tuts.

Parchei en ils uffaunts da Deus beai enten la mortt, à da lur anvi. Ra: Ilg aungel clama, je ilg spirtt gi, parchei els ruvausen da lur lavurs. Quest mund ei pleins lavurs, savurs, pleins d’breigia, stentta, crusch, a cuntutt ven nossa vitta messa, vi da la vitta dils luvrers, vi d’ünna guerra, la mortt nus meina or da tutta crusch à malruvaus, à tschenta en ruvaus. Ilg carstiaun ha duos parts, ün chierp ün olma, amadus van en ruvaus. I. Ilg chierp ei morttals, cur ell miera schi va ell en la terra, pulvra ei ti, en pulvra deis ti turnar, quau nau vengian las fossas numnad combras, enten las qualas nus ruvassein, da nossas lavurs enten pasch, à spichein sin la lagreivla lavada tiers la vitta sco ilg beau Iob gi, iau sai ca mieu spindrader viva, à ch’ell ven silg suenter, à star sin la pulvra de le terra,


a ven à (f. 66a) laventar si questa
  mia
nossa
carn, surtrer quest mia pell

a iau veng à ver Deus cun quests mes œlg.

2. L’olma ei nonmorttala, cur quella sparchia or dilg chierp, schi va ella ent ilg ver ruvaus, à ruvausa da tutt sias lavurs, sco ilg spirtt gi tschau, cuntut statt ei ent ilg cudisch da la sabienscha da Salamon cap:

3. Las olmas dils gists en à ruvaussen ent ilg maun dilg senger, à nagin mal las pò tuccar, ô quant beai en quels ca mieren ent ilg senger, els ruvausen da lur lavurs, ilg chierp en la terra, l’olma ent ilg maun dilg senger, nu ca nagin mal las pô tuccar.