Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/240

Da Wikisource.
232 Il Cudisch da Priedis

sieu Israël, ad ell ha bitschau sieu bab ad ha bargieu. O quants en vangi pertscherts quei, quants eis ei ils quals plamschan à braigen par lur prus babs à par lur charas dulschas mummas, lur lagreivel agitt. Anchins han prusas, hundreivlas, charas, dallegeivles carrinnas mulgiers las qualas vivan enten pasch à cuvangienscha cun lur marrieus en ün agitt, confiert à legrament ad els. Anchüns han prus à chars marrieus (f. 126b) dallegeivels ün cun lgiauter. Mò ei ven ilg temps ch’ei stan vangi sparchi ün or da lgiauter.

Abraham ha bargieu par Sara sia dunna. Tsella dunna dilg temps dad Eliseus, ha mal sa contanieu par sieu marieu. Chei dei iau far. Quants vieus à vieuas eis ei silg gi doz, ils quals porttan malacurada par lur marrieus à lur mulgiers. Anchüns han beals uffants, ils quals statten antuorn lur meisa, sco beallas fadingias da pomêrs d’ollivas, els legran ils cors da lur babs à mumas, ad ean ad els ünna pichia, ad in bien agit enten la vegliadengia, ad ei ven ilg temps à cun ilg temps la mortt, enten ilg qual ei vengian à vangir prei navend. Jacob veva giu pardieu sieu filg Joseph, maniava ch’ell fuss scarpaus dils lgimaris bargiva à scheva, iau veng ad ir giu cun tristezia à malacurrada enten la fossa tiers mieu filg. Chei manigeits, ca dunna Anna vengig à gir da sieu filg ser Stiaffen, ven ella bucca à gir, mieu filg ser Stiaffen iau vus pos mai amblidar. Anchins han cars frars

(fehlen 13 Blätter)

(f. 189a) Jacob avan Pharo. Paugs à mals en ils gis da mia vitta. Cuntutt searra Syrach giu cap. 40. La vitta dilg carstiaun ei bein ünna paupra puccadusa causa da la parsunna da sia mumma annau, antraquan ell tuorna enten terra, la quala ei unna muma da nus tuts, quau ei adinna quittau, temma, spranza à silg suenter la mortt. Aschi denter quels, ca sen en grand hanur sco denter ils pli bass sin terra. Cunzunt ilg gist stò bear andirar. Mo ünna cuortt urella da la mortt, fa ünna finn da tutta crusch à miseria da questa vitta, à meina ils prus à ruvaus. Parquei gi nies prophet, ch’els vengian enten ruvaus ad enten pasch, quei ei, lur corps ruvausen enten lur fassas, parchei ch’ell gi els ruvausen enten lur combrettas, tras las combretas antalli ilg prophet, las fassas enten las qualas ils corps ruvaussen antraquan silg gi adessa. Cuntutt statt ei els ruvausen da lur lavurs, à la scartira gi ch’els diermian. Lur olmas van enten pasch, à ruvaussen (f. 139b) enten lur combrettas perpettnas, enten las avdanzas cœlestialas, ca Christus ha parrigiau Johan: 14. 23. 2. 3. ent ilg ravoilg dad Abraham, sco l’olma da Lazarus. Ent ilg paradys, sco l’olma dilg schocher sco ei statt. Ent ilg tierz tschiel sco ilg beau apostel Paulus scriva tanta beadienscha ca nagin œlg ha vieu, nagin urelg udieu ad ei mai vangieu enten nagin cor da carstiaun tschau sin terra ò dulsch confiertt.