Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/258

Da Wikisource.
250 Il Cudisch da Priedis

Christus ils ha laschau schigiar ampaug da quella latezia silg cuolm da Tabor, schi ha Petrus gig, Senger tschau ei bien star, nus lein far treis camannas, ünna à chi, ünna ad Elias, ad ünna à Moises à lein star tschau. Johannes ilg apostel cur ilg aungel lgi ha mussau quest cœlestial marcau da Jerusalem, schi ha ell scritt à ses cartents cò quel seigig, numnadameng da spir aur à pædras custeivlas, à miez quell seig ün fluss dad auva viva, antuorn quei fluss seigig pumers, ca portten dodisch frigs en ün on, à seigig naginna noig en quei marcau. Ils burgeis da quell vezian adinna la vista da Deus, à tutt lur larmas vengian furschadas giu da lur œlgs. Paulus ei er staus ünna da quellas spias, parchei ca quell ei staus traigs antraquan ilg tierz tschiel, ad ei puschpei turnaus sin terra. A chei ha ell purttau da nief. Quei ha ell purttau ch’ell haigig vieu caussas ca nagin œlg da (f. 166b) carstiaun haigig vieu, naginna or[e]lgia udieu, à nagin cor mai savieu ner antalleg. Ell ha porttau ch’ils faigs da quest mund seigian nagutta da metter vi da quels da lg’iauter mund. Ell ha purtau ch’ilg andirar da quest mund seig nagutta da metter ancunter la granda gliergia dilg tschiel. Figeit parsenn à taneit endament mes chars cà quella gliergia à beadienscha ei à schi granda, ca tutt ilg andirar da quest mund, tutt las malsaingias, tutt las guerras, tutt ilg kumber, à tutt las persequtiuns ca nus andirein, ei nagutta da metter vi da la gliergia da la vitta perpettna, la quala ils vers cartents vengian à ver enten tschiel. Udit ca vangir chürlaus, vangir scavazaus, vangir pandieus, stenschentaus, arasantaus, ei nagutta da metter vi da la granda gliergia ca nus vangin à ver enten tschiel. Ilg andirar da Job, la fam da Lazerus, la spada da soing Jan Battista, la crappa da soing Steffen la vannauns cothsnas d’fieug dils seatt frars (f. 167a) Machabæers, la parschun da Babilon ei nagutta da metter vi da questa gliergia. Christus nies spindrader ei staus er ell ünna da questas spias quell ei vangieus or da quella patria or da la casa dilg perpetten Deus or dilg ravoilg dilg bab. Quell ha raschdau co ei seigig en quella casa dilg perpetten Deus, quell ha gig, ch’en quella seigian bearas avdanzas, ch’ei seigig beara latezia, ch’ils prus vengian à sumlgiar ils aungels, ch’els vengian à ser sin dodisch sopchias, à vengian à tarlgischar sco ilg solelg, ca er els vengian à salagrar, à quella latezia maina vengig à gunchür ne vangir preida navend dad els. Ò lagreivla patria, ò granda gliergia.

Mò quant gig vangin nus à star en quella patria. Forsa mai tand gig sco nus vivin sin quest mund. Forsa mai tand gig sco Mathusalem ha vivieu, forsa mai tanta milli ons sco steilas en tschiel sabluns da la mar ner earva à felgia en terra. Ach na! (f. 167b) mò en perpetten, perpetten eis ilg bab da la casa, perpettna ei sia avdanza en perpetten da mai vivin nus en quella.