Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/767

Da Wikisource.

Il Novellist II 759

schemeva, non obstant sia robusta natura, dal strapazz. El era iu la damaun mervegl da Sent a Scuol; qua faget el allura colaziun e visited aunc intgins conoschents, als quals el voleva aunc dir „vale“, avant de bandonar l’Engiadina. Aschia era il temps passau e cura che el revet dal muot S. Gion si, era la calira quasi insurportabla et il viandant suava, che las stellas davan a terra. Sisum il muot ruaset el in moment da sia stentusa via e det aunc l’ultima égliada inavos sin siu vitg natal. O quant mal gli faget que de stover bandonar sia bella vallada! Tgei sort me tuccherà? Verà jeu aunc ina gada in mia vita questa bella vall, il liuc de mia tgina (chüna)?“Simils pertratgaments prendettan possess del pauper giuven abbandonau e ses égls s’implenittan cun larmas de dolur. Mo quella fleivlezia duret mo in curt moment; Gian possedeva ina buna porziun energia et el s’alzet ussa cun curascha e continuet siu viadi tras la vall da S-charl (Scarl). In grand toc stovet el trapassar ina via crapusa tranter giganta grippa (spelm), nua che regeva in profund silenzi. Mo la furiusa aua della vall ramurava tras siu stretg (strett) vau crapus. In fresc vent alpin traget dalla vall ora e vivifichet la forza del solitari viandant. In toc dad or la vall Minger vegnit il viandant surpriu dad in terribel compagn — dad in urs, il qual s’occupet cun la caçia de camuçs (chamuotschs), ils quals pasculavan da lez temps in intêras scossas in nossas montognas alpinas; mo la bestia non era nauscha, e sezza surprida dal aspect del giuven, che era armau cun in brav bastun, e volvet ella, prendet la fugia e svanit nella seva. Gian era led, che la bestia era fugida; pertgei in combatt cun in tal adversari havess per el hagiu sias grandas difficultads. El dubelet ussa ses pass per vegnir pli spert vinavant et arrivet allura era in curt temps a S-charl (Scarl). Gian era intenzionau ded aunc quella sera continuar siu viadi fin a Çierf; mo vezend in avdant de S-charl, che Gian sei in calgèr — el portava intgins utensils de siu mistregn, formas de calzèrs, martells, cavester, sin sia valisch — [p. 54] il demandet quel, sche el non vegli star dus dis qua a cuser. Gian acceptet quella lavur; que gli era totina, sche el arrivi in di pli prest ne pli tard sur ils confins della patria, pertgei el haveva negina fixa destinaziun nel exteriur. Supra de quei haveva Gian calculau sin ina tala occupaziun durant siu viadi; el era in possess de fitg paucs danèrs; perquei haveva el era priu ses utensils cun el, sinaquei che el sappi lavurar da pertot sin sia via, nua che sias finanzas demandien.

Il terz di continuet Gian allura puspei siu viadi e traverset cun pass rapids las magnificas alps Tamanguras et Astas et arrivet aunc a bun’ura sin il ault del pass. Da là prendet el sia via tras l’alp Champatsch