Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/777

Da Wikisource.

Il Novellist II 769

l’augmentaziun della pagaglia, la quala il patrun gli offerit. A la fin d’Avril partit el da Milaun et arrivet in otg dis a Venezia. Gia l’aspect della mar faget sin el ina grandissima impressiun; et arrivand nella citad maritima, quella regina dellas mars cun sias lagunas e canals, cun ses grandius palasts e sias baselgias, cattet el, che Fili non gli hagi requintau fablas, anzi el cattet, che la descripziun de quel resti aunc lunsch davos la realitad. Milaun gli haveva plaschiu, mo Venezia gli plaschet aunc bler meglier. Il commers de questa citad era bler pli grand; qua regeva ina tot autra vivacitad che a Milaun. Mintga moment arrivavan qua grands bastiments cargai cun ils pli custeivels products de tot il mund. E tgei vita regeva qua! Sco las formiclas era tot façentau qua cun in ram ne l’auter del commers; e danèrs circulavan era blers da pli che a Milaun. Ils prims dis non haveva Gian çercau in serveç; el haveva priu quartier in ina osteria e s’occupet quasi in’emda intêra cun ir inturn a guardar las remarcabilitads.

Havend ussa sattisfatg a sias merveglias, anquirit el ussa de prender serveç; mo que era qua ina difficultusa lavur de catar in tal. In questa citad bugliva que da schenta estra de totas condiziuns, che era vegnida in questa flurenta citad per cattar paun. Dus dis era Gian girau adumbatten dad ina botega tier l’autra per survegnir in patrun; il terz di però gli reussit que de cattar in tal nella vischinanza della principala plazza della citad et el intret gia l’auter di in siu serveç nov, plein de speranza ded ussa esser arrivau nel liuc, nua che el vegni a far sia ventira. Que mava qua cun Gian, sco quei che ei va adina cun in human, cura che el vegn in relaziuns novas et estras. El cattet il prim temps pauc ruaus; tot quellas caussas, che il circumdavan, gli eran aunc novas et el era aschi zun occupau cun quellas, che el non haveva peda de pensar ded autras caussas et el havess in quest tumult prest hagiu imblidau via casa, sche in inaspectau accident non gli havess fatg indament sia patria grischuna pli che mai. El faget ina sera ina promenada sin la plazza de St. Marc. El observet qua ina gronda folla de schenta, nobels, negoziants, mistregnèrs, matros, schuldada, in summa schenta de totaa totas condiziuns. Gian haveva siu grand plascher de considerar et admirar ils costums dellas diversas naziuns che eran qua representadas. Tot annetgamein arrivet in tun tier sias oreglias, il qual il faget tremblar. Non era que il lungatg romansch, che haveva resonau in sias oreglias? Gian guardet [p. 61] inturn e vezet allura dus bels officiers, che promenavan in sia vischinanza. Vegnind quels ussa pli da maneivel (vicin), udit el, che in schet a l’auter in lingua romanscha:»Schi, jeu spera ded esser in quindisch dis in Engiadina«.

Romanische Forschungen XXX. 49