Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/783

Da Wikisource.

Il Novellist II 775

cun vusch franca, quei mo para aschia, e malsauna sun jeu aunc mai stada in mia vita.

Mo Ti non eis legra, Mengia, schet Barduot, perquei supponeva jeu che que tgi stoppi mancar inzatgei.

Na in quest rapport eis Ti iu in errur; que mi maunca nagut, replichet la giuvna.

Allura seras Ti bein disponida de mi dar oreglia in moment, Mengia, schet Barduot, mettend tot la dulçezia possibla in sia vusch. Teidla Mengia! Il davos temps hai jeu frequentau savens vossa casa, sco quei tgi ei conoschent; quei daventet solum per far mia conoschenscha cun Tei, Mengia; pertgei Ti mi has gia da ditg innà plaschiu e priu possess da miu cor. Durant tot quest temps hai jeu observau Tiu far e demanar e las observaziuns fatgas han mo ingrandiu mia intima affecziun per Tei. Perquei non podet jeu resister pli ditg de vegnir pro Tei a confessar ils sentiments de miu cor. Vul Ti, cara Mengia, me far ventireivel, sche declara che era Ti amies mei e che Ti veglies daventar mia spusa.

Quels plaids del Barduot non eran vegnii inaspectadamein alla Mengia, ella saveva che quella scena de questa sera stoppi prest succeder et ella haveva perquei era da ditg innà preparau la resposta. Mo in quest moment, che il robust giuven stava avant ella, pigliet ella granda tema. Que non era questiun de voler midar sia resoluziun, na quella era ferma: pli bugen che maridar il Barduot Versinell, pli bugen morir! Mo que faget ad ella sgrischur de stover comenzar il combatt cun quest robust hum. Ella saveva, che ina resposta negativa il vegnissi ad irritar sin il pli ault; mo ella saveva era, che Barduot non vegnissi a se laschar stermentar, sche ella non il vegli prender voluntariamein, dimperse che el vegni ad impunder tots inschens possibels per arrivar tier sia fin e mira. La paupra giuvna tremblava ussa avant quest character de fier. Finalmein survegnit ella curascha e schet: Ti me honoreschas fitg con Tia offerta, Barduot; mo ad interim non sun jeu in cas [p. 69] de saver corresponder a Tes giavischs. Jeu sun amò memia giuvna de maridar, e supra de quei hai jeu era negina veglia de me ligiar cun inzatgi aunc aschi giuvna. Del reminent hai jeu da Tei tot doveivel respect, mo giust perquei non vi jeu inganar Tei, e non tgi mussar sentiments d’amur per Tei, ils quals jeu amò non conoscha. Jeu spera che Ti non vegnies a prender questa mia resposta in mala part ne zun per in affrunt, Barduot; jeu tgi hai respondiu giust aschia, sco jeu pensa in miu intern.

Al principi haveva Mengia comenzau questa resposta cun vusch tremblanta, ma sia vusch vegnit in seguit pli franca, non obstant la seriusa, gie brutta çera, la quala Barduot fageva sin ella, udind questa resposta