Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/784

Da Wikisource.
776 Gion Antoni Bühler

negativa. El laschet allura cun ina gada dar il maun della giuvna, sco sche quel fuss ina serp velenusa (tussegada) e schet: Aschia, sche non sun jeu bun avunda per Tei? Non vala jeu forsa tant sco il calgèr Gian Runell, il vagabund, cun il qual Ti havevas antruras in gran confar? Bien, bien! schet el cun malzupentada irritaziun, sche quei stat aschia cun Tei, sche non te vi jeu molestar pli ditg. Jeu hai la honur de tgi augurar ina buna sera.

Cun quels plaids levet el si, prendet sia capella e s’absentet senza far autras complimentas. Mo la Mengia era leda, che quella penibla scena sei vargada e che ella non hagi durau pli ditg. Mo tgei diran mes geniturs? penset ella. Sin quella demanda savet ella aunc quella sera dar resposta. Bandonand la casa del noder, jet Barduot direct in ovil pro ils geniturs della Mengia et als relatet co la giuvna il hagi refusau. Cla Piçen non gli voleva crer quei il prim moment, mo vezend che que era da deçert al giuven, gli schet el: Non hagies tema, Barduot, jeu t’assicurescha che ella pliderà auter in curt temps, jeu vi guardar, tgi ha de commendar in casa mia, jeu vi mussar a quella mattaçia, tgei che ella ha de far.

Fagei Vus cun ella tgei che Vus voleis, noder, replichet Barduot, quei ei l’ultima gada che jeu zappa in vossa casa, non che Vus mi saveies dar ina certa resposta, che vossa figlia hagi absolut midau sia intenziun de questa sera. Per plirs buccarells non vegn jeu pli in casa vossa, noder. E daven jet ussa Barduot in tota furia.

Il noder non era meins irritau che il spus falliu. El haveva hagiu dau curascha al Barduot, el haveva hagiu laschau sentir sia figlia ses sentiments sur quest giuven e dau d’intellir ad ella, che quel giuven gli plascheva il meglier da tot ils giuvens da Sent, et ussa, ussa haveva quella mattaçia refusau il giuven, che siu bab haveva hagiu ludau e recommendau. Cun mintga moment vegnit el pli irritau e se resolvet de aunc questa sera prender a mauns sia figlia. Sia muglier, la quala il conoscheva, temeva per la paupra Mengia et era intenzionada de prender sia partida in cas de basegns. Era ad ella non plascheva il Barduot or’da divers motivs; mo vezend che il noder haveva in sia testa de far daventar quel e negin auter siu schender, non voleva ella opponer a siu vehement mariu.

Arrivand in moment pli tard in stiva, cattettan ils geniturs lur figlia tot indifferenta, sco sche que non fuss succediu inzatgei extraordinari cun ella questa sera. Quei irritet aunc pli fitg il noder e strusch che el fuva in stiva, comenzet el in rigurus examen cun la figlia. Pertgei ei il Barduot gia iu daven? demandet il bab cun çera brutta.

Jeu il sto haver vilentau inzatgei, respondet Mengia senza tema.