Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/788

Da Wikisource.
780 Gion Antoni Bühler

curt temps [p. 72] la savettan tots a memoria, text e melodia et els bandonettan l’osteria per dar lur concert nocturn. Que vegnit concludiu de al principi dar al noder ina serenada, et avant la casa de quel intonettan els allura lur himna cun franchezia. Da qua daven traversettan els las vias della vischnaunca, cantand la medema canzun e se postettan allura na da lunsch della habitaziun del Barduot per repeter amò ina gada il intêr cant, per che il Barduot hagi era il deletg de audir la himna, la quala era stada fabricada in sia honur. Mo Barduot non se musset negliu, ils vischins però avrittan da pertot las fenestras e riettan da cor sur quest terribel concert. Quella canzun vegnit allura aunc repetida bleras seras sin las vias della vischnaunca, nella osteria et in societads della giuventetgna, cura che Barduot non era presents. Barduot però non se laschava ver pli inzanua tranter la giuventetgna; el stava a casa sia a fageva plans, co el vegli vindicar il affrunt della Mengia e quel che ils giuvens del liuc gli fagevan aunc mintgamai, cantand sia himna.

In casa del noder Cla Piçen era la pasch da quella sera innà svanida. Il noder, che regeva in sia casa sco in despot, non saveva perdonar a sia figlia, che quella gli haveva fatg resistenza davart la maridaglia cun il Barduot Versinell; el la tirannisava ussa mintga di crudeivlamein, la volend unfisar cun sia inhumanitad e rusticitad, fin che ella vegni madira d’acceptar il maun del Barduot. Era sia muglier haveva de patir bler da sia tirannia. Il noder supponeva, che la mamma sustegni la figlia secretamein e perquei la tentet el na meins che la figlia sezza. Aschia havevan la mamma e la figlia ina miserabla vita in casa e non savevan, tgei che ellas dovessen intraprender per se deliberar de quella perpetna miseria. De prender il Barduot voleva Mengia però saver nagut, ella restet fideivla a siu propiest (propöst): pli bugen morir ne surportar tot mal, avant che maridar il robust Barduot. Che afferas similas vegnan allura discussionadas e tractadas in ina communitad in totas direcziuns, quei ei capeivel, et aschia daventet quei era a Sent. La façenta del Barduot Versinell cun la Mengia Piçen insembel cun la himna dels mats det in grand temps de plidar in totas societads del liuc e tot che prendeva partida per la paupra giuvna mortificada ingiustamein da siu robust e vehement bab.

Dals giucs e tramagls, ils quals la giuventetgna tenet durant quest scheiver, non laschet il noder prender part sia figlia, sche bein che ils giuvens eran vegnii in casa sia a far la solita invitaziun. Quei irritet ils mats et els concludettan de puspei far vendetga al noder per questa obstinaziun. L’occasiun laprò als s’offerit prest. Ils davos dis del scheiver havevan ils mats da Sent, tenor vegl usit, la moda de trer u better (büttar) rodellas. Els se rendevan per quest intent mintg’ann sin quels ultims