Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/872

Da Wikisource.
864 Gion Antoni Bühler

da Lansch. El intret nella osteria della planira per aunc prender in refresc avant de vegnir a casa sia. El vegnit reçert da siu vischin, dal ostier, cun tota curtesia. In figl et ina figlia, che havevan fatg cun el la campagna de questa estad, tramettet el a casa per anunciar là siu arrivo, fratant che el sez restet aunc ina pezza nell’osteria e svidava in sanin (zeina) vinars sur l’auter. Quei il faget çiançius et el comenzet a dar la bucca cun il ostier. Quel gli gratulet pervia del ingrandiment de sia familia tras in nov mattet. „Tgei, mia familia se havess ingrandida in mia absenza?“demandet il maester cun surpresa, credend che il ostier vegli dir, che sia muglier gli hagi parturiu in infant durant sia absenza? „Volein guardar, co quella caussa stat“, schet el, bevet ora siu sanin e se preparet allura ded ir a casa nella camanna. Dopo haver pagau siu vinars vacilet el allura tras la selva; el non era giust ferm [p. 179] pli in gamba e fageva diversas curvas, il qual laschava supponer, che il manteniment del equiliber gli detti granda fadigia. Da temps in temps se fermet el, plidava cun aulta vusch conter las plantas della selva e gesticulava cun ils mauns sco in comediant sin il theater. La notg era ussa gia arrivada et ella era stgira da tala maniera, che il bun maester fuss prest passau sper sia camanna via, senza la cattar. Sia familia audit però siu brunclar e donna Vedrina et ils infants vegnittan or’da la camanna per il beneventar. La muglier vezet però subit, che que non era bell’aura questa sera pro il maester; el portava sia capella sin la tatonna da tala maniera, che ins vezeva la guirlanda da cavells longs, quel classic çiof d’avant tier dad ina oreglia a l’autra, che ils parlèrs laschan inavos per sem, cura che els vegnan tondii. Il maester faget pintga curtesia cun sia muglier e cun ses infants; el vacilet conter la camanna et intret in quella senza far ceremonias; ils auters gli seguitettan. La mamma Vedrin faget bel bel cun il maester per non il irritar e per plaun a plaun era spiunar ora, qual sei il motiv de sia mala luna.

Co eis que passau cun vus quest’estad? demandet la mamma il maester cun vusch lama. Essas adina stai sauns e haveis hagiu bler lavur?

Sauns essan nus stai e lavur havein nus era hagiu avunda, respondet il maester malvulidamein; que eis però tot inutil che il hum fadigi qualche moneida, sche ina vegliurda sco Ti vegn aunc cun infants!

Eis or’da senn, miu bun vegl, replichet la mamma; tgi crederà bein, che jeu vegni aunc cun infants! Danunder vegnas Ti cun da quellas çiançias?

Tgei, Ti vul snegar (denegar), che nossa familia sei vegnida augmentada? Pertgei mi gratulet allura il ostier pervia del ingrandiment de nossa familia, di vegliurda?

La mamma se mettet a rir e schet allura al maester: Ti eis zun da