Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/873

Da Wikisource.

Il Novellist II 865

buna fei, bab; nossa familia eis bein creschida per in member avant paucs dis, mo quel non eis nos infant, quel eis nos biadi (abiadi), in infant da nos Fabian, che nus eis iu a perder.

Il maester faget égls sco sche el voless travunder (lagutter) sia muglier, credend che ella vegli far s-cherz cun el. Tgei, schet el, nos Fabian dovess esser returnau cun familia?

Na, nos Fabian per disfortuna non eis amò returnau e Deus sa, sche quel returna inzacuras inavos pro nus. La mamma manet allura il maester nella stanza dadent e gli musset il Felix, il qual dormiva cauld e bein sin in sac nausch cun paglia. In verdat, schet il maester, la physionomia ha l’infant dals Vedrins. E quei era ver. L’ultim infant del maester era pauc pli che dus anns pli vegl che Felix, e quest ultim sumigliava quel, sco quei che in schemel sumiglia l’auter. Felix saveva aschia tgunschamein passar sco ina continuaziun del register u della corda Vedrina.

Impau pli tard, cura che il maester se haveva quietau, gli requintet allura la mamma quei che ella saveva da Fabian. Per dir che il maester era, las larmas gli vegnittan totina nels égls, cura che la muglier gli requintet las disgrazia succedida ad Aosta cun Fabian El era bein stau impau affruntau, che Fabian il haveva bandonau adascus; el non teneva però quella deserziun de siu figl giust per ina aschi granda errur. Per tant pli grand vegnit ussa aunc siu odi inconter il Zigeuns, dals quals el haveva gia differentas gadas sofferiu bler. Mo tgei doveva el intraprender per vegnir in agit a siu figl; el non saveva, sche quel sei aunc in vita, u na; e nua il havess el doviu anquirir? E co il havess el doviu proteger dals Zigeuns, ils quals el sez temeva e dals quals el sez non se podeva rescuder? Se havess que tractau de far ina battaglia cun quels scelerai vegants nella selva da Lansch, il maester cert havess hagiu tanta curascha de se defender da quels bandits; el havess allura clamau in agit tot ses figls e schenders e fuss stau in cas de manar ina considerabla armada sin il camp de battaglia; però de voler girar il mund per [p. 180] anquirir siu figl, dal qual el haveva quasi negins vestitgs, e de sez s’exponer al perigel de vegnir a mauns a ses pli grands inimitgs che el haveva, non haveva el ne anim ne plascher. Il meins gli plascheva quei, che siu Fabian haveva maridau ina Zigeuna, et el non saveva supprimer del tot il suspect, che quella Zigeuna, la quala se haveva dau de conoscher a sia muglier per la consorta de siu figl, fussi forsa sezza stada d’accord cun ils Zigeuns, de far or’dals peis il Fabian e che ella havessi surdau l’infant alla tatta, per sezza vegnir libra da quel. Simils dubis inquietettan il proxim temps il maester e quels non eran giust qualificai per il laschar pigliar granda affecziun per sia nura (britt) zigeuna. Siu biadi però amava el, sco sche quel fuss siu propri infant.

Romanische Forschungen XXX. 55