Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/968

Da Wikisource.
960 Gion Antoni Bühler

se render per ün di ad Alvaschein e per zieva questa visita a casa sia. Ella arrivet a bun’ura ad Alvaschein e füt reçerta da donna Gretta cun granda cordialitad. La buna donna era fitg ingrazieivla a Marinella per la granda stenta, la quala questa se haveva dada ad Alvagni cun la donna malsauna, e la voleva er tener bein in casa sia. Ella servit alla giuvna las meglieras caussas, che ella haveva in casa, sco sche ella voless tener üna perdunanza. Da speras ellas discurrevan da totas sorts caussas, principalmein dalla sort del Gianin, dal qual non eran arrivadas novas nels ultims anns. La dolur della paupera mamma era granda, da non saver, quala sort siu figl hagi in terras estras. Marinella la confortet, schend, che siu figl arrivi cert ün di u l’auter a casa, forsa inaspectadamein cur ella il meins pertratgi (s’impaisi).

Havend las duas femnas aunc orau il rosari, sco quei eis usitau nellas familias, las qualas han manteniu il senn religius, donna Gretta manet la Marinella in üna piçna stanzetta, inua la giuvna doveva dormir. La stanzetta era propera et er il letg era surtratg cun panns alvs sco la neiv. Mobilias non se recattavan bleras in questa stanza; sper la fenestretta era üna meisa veglia cun üna suptga (suppia). La stanza era aschi bassa, che Marinella stovet sbassar la testa per non toccar cun quella il partaun (partòner). Alla pareit sur il letg pendeva ün laschèar et ün corn da pastur; quei era l’equipascha da Gianin dal temps, cur el fageva amò il cavrèr a Mon. Nel cantun sper il letg ella observet ün matg da flurs seccas, che pendeva ad ün’agutta; ella tanschet per il matg per il considarar meglier, [p. 256] et observet, che el consisteva in striaunas passas, de cui colur ün a peina podeva distginguer. Quests simpels objects leventettan nella giuvna la regordanza de sia infanzia e dels dis agreabels, ils quals ella haveva passentai in innocents tramagls sün ils pasculs alla Toisa, e las larmas la saglittan nels ögls. Ditg ella non savet clauder ils ögels, e cur ella era indormentada, la façendettan vivs sömis cun il temps passau. La damaun ella s’elevet a bun’ura cun l’intenziun, da prest se metter in via per casa; ma la donna Gretta la supplichet e roget aschi ditg da star aunc plü ditg pro ella, fin che Marinella impromettet, da voler partir pür zieva gentar. Suenter messa visitettan las duas femnas aunc la baselgia a Müstail e returnettan pauc avant mez di a casa. Zieva gentar Marinella partit e donna Gretta l’accompagnet quasi fin a Casti. „O sche jeu havess üna tala figlia!“schet donna Gretta a se sezza, cur ella returnet lentamein a casa sia. Marinella jet cun pass rapids vers casa. A Mon ella visitet amò sia parenta, inua ella se fermet per circa üna mezz’ura. Cur ella la sera arrivet a casa, ella füt reçerta e beneventada cun intima amur dalla mamma e dals fradegliuns. Il return d’ün bun infant alla casa paterna eis semper