Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/969

Da Wikisource.

Gianin e Marinella 961

ün moment da granda allegrezza, e quella regeva questa sera er nella casa da donna Regina Marun.

VI.

Quel autun regeva üna stupenda bell’aura in nossas valladas alpinas, da maniera che ils contadins savettan finir cun tota commoditad lur lavurs campestras. Er la familia Marun era stada diligenta ils ultims dis, e Marinella lavurava da gust cun ses fradegliuns sün il funds. Essend er l’ann stau fructuus, la situaziun della familia era üna contenteivla. Las pagaglias (pajas) della Marinella e dels dus frars, ils quals fagevan ils famegls, tanschevan per las expensas, che la familia haveva da far per pagas de pasturs e per pustreçs (quints dellas alps), e restettan amò danèrs per comprar las victualias, che la mancavan. La familia era contentissima cun il stadi de sias finanzas, cumbein che ella non era richa; ella haveva il paun quatidian, e tot ils members della familia eran sauns e prosperus. Essend il second frar, l’Andrea, aunc famegl a Tinizun, Marinella se resolvet, da gli far la domengia üna visita. Per il cattar plü [p. 257] facilmein, ella jet a messa a Tinizun e cattet il frar zieva il serveç divin avant la baselgia. Vezend il patrun del Andrea la giuvna, la quala el conoscheva, el la invitet a gentar, e Marinella acceptet l’invitaziun, il plü per non stover ir in üna osteria. Zieva las vesperas il frar l’accompagnet fin a Conter, e Marinella arrivet da bun’ura a casa, contenta da haver anflau (cattau) siu frar Andrea content e saun. Continuand la bell’aura, Marinella se resolvet dad er aunc far üna visita al peregrinagi da Zitail. Siu cor era plein da contentezza, et ella non voleva mancar dad ir ad ingraziar alla protectura dels paupers et orfans avant l’altar, il qual ella haveva visitau tantas gadas in dis da cordöli et d’afflicziun, ma mai bandunau senza confort e senza pasch in siu cor. Il caluster da Salogf la confidet er quest ann bugen las clavs della baselgia, e Marinella ascendet üna damaun mamvegl il munt per ademplir siu oblig vers la regina del çel, alla quala ella credeva esser debitura per sia fortuna. Orand, cantand e raccogliend las flurs tardivas alla via et allas sendas, che ella passava, ella s’avicinet al peregrinagi. Beinduras ella pausava sün siu fitg stentus viadi e considerava cun plascher la bella vallada, la quala giascheva nel clar solegl avant ses peis. Ella era tot soletta, negün human era da ver in quell’aulta regiun; be diversas specias d’uçells alpins, sco pernischs u ravulaunas e corniglias vivificavan la stipas plauncas della giganta Toisa. Fagend ün ultim sforz, ella arrivet tandem alla baselgia. Havend allura ruasau ün’urella per se sfredentar, ella avrit la porta et intret e fermet la porta. Üna quietezza sepulcrala regeva nel piçen tempel, üna quietezza, la quala tocca il cor e l’animescha alla devoziun. Marinella era surpresa dalla splendur, la quala

Romanische Forschungen XXX. 61