Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu/422

Da Wikisource.
404 Joan Pitschen Salutz

CAP. XII.

1. Vuliond Deis bod manar seis pövel our d’Egipta, schi ordain’el, per üna algurdentscha da quel benefici, ilg principi d’ün nouf on. 3. La pascqua, è Feista dals pauns dutschs? Descriwa ilgs möds co é sün che fin, chia quai tout deß ngir salva. 29. [p. 67] Amaza tuots ils prüms naschüds d’Egipta per causa dalg qual, els faun festinar alg pövel d’Israel a trar dawent. 34. Ilg pövel d’Israel tira davent our d’Egipta, cun gronda richeza, lur è dals Egipters, vengen è mettan lur prüm leger à Sucath. 39. Et qua cuschinan els lur fuatschas dutschas, u sainza alvon.

1. MO ilg Senger haveiva tngü tschãtscha cun Moises & Aron, in la terra d’Egipta, dschond.

2. Quist mais s’dess esser ilg principi d’als mais: Quell dess esser ilg prüm dals mais dalg on.

3. Tschantschâ cū tuotta la raspada da d’Israel, dschond: chia in ilg deschavel di da quist mais, pilgia iminch’ün d’els, per lur chiasada paterna, ün Angè: per iminchia chiasa ùn angè.

4. Mo scha qualchia brajada d’chiasa, fuos plü pitschna, ch’ella nun fuos sufficiainta da mangiar quel angè, schi pilgia el (ilg bab d’chiasa) & seis vaschin chi ais il plü da tiers sia chiasa, cū ùn tschert inōber da persunas: chia tù dessas quintar, taunt chi sean bastaūts da mangiar quel angè (insembel).

5. Mo pilgiâ quel angè (chel sea) sainza deffet ingùn, ün masciel, da d’ùn on: E pilgialg our da la bescha, oder our da las chiavras.

6. Et quel dessat salvar in buna chùra, infina il quatordasavel di da quist mais: E lura tuotta la raspada da la comuniun da d’Israel ilg dess scianar, intaunter duas sairas.

7. Lura pilgiond da quel saung, dessen els metter, sura amasduas chiassas, & sura dalg lgim dsura, (da la porta) in quellas chiasas, chi vengen alg mangiar.

8. Mo la chiarn dessan els mangiar in quella not: rustrida pro ilg fö, cun fuatschas sainza alvon, e cun herbas pittras dessen els mangiar.

9. Da quel nun desset mangiar inguota d’crú, ne cuschinâ, chi sea cot in l’agua mo rustri, u brassa pro ilg fö: ilg cheu, las [p. 69] chiomas, & ilg dadaint.

10. Et nun dessat laschar vanzar da quel inguotta, infina sùn la damaun: mo quai chi ngis a rumangair fina la damaū schi dessat arder cun ilg fö.

11. Mo uschea ilg desset mangiar; tschintads intuorn vos flauncks, cū vossas sciarpas in voss peis, è cun vos bastun in vos maun: & ilg desset mangiar in prescha: ilg es la pasqua dalg Senger.