Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu/509

Ils Psalms da David

491

E ’ls pœvels tuots à sententiær,
45Suainter la sapientia sia.

Psalm. XCVII.

David descriva la granda Majestæt e jüstia da Dieu: reprehenda ’l idolatria & admonescha tuots ils Aungels ch’els dessen adurær Dieu, & eir ils fidels in
generæl, ch’els dessen schivir il mæl, & s’allegrær da ’l Sêgner.

1. Il Sêgner rêgna sgür

Perque s’allegra pür
La terr’, e la bgerrezza

D’la glieut hægi’ allegrezza,

[p. 322]      5In mez la nüvl’e stô

Cu ’l schür intuorn zupô,

Güsti’ eis & radschun,
La pozza da sieu thrun,
Sü ’l quæl el sto schantô.
102. Ad el bê pass’avaunt
Un fœ intuorn ardand,
Seis inimichs chi sdrüja,
Et quels in cendra ardüja.
Eir las lünzernas faun
15Cun la splendur chia d’haun,
Bêlg glüsch pertuot il muond,
Co træs la terra zuond
Vsand que smarrida vain.
3. Ils munts bê leaven vi
20Sco tschair’avaunt il fœ,
Per la præsentia sia,
Perfin eir sia jüstia

Vain da ’ls cêls spacius

[p. 323]      Fat’asavair sur nus,

25E ’ls pœvels tuots paun vair,

La gloria e ’l pudair
Da ’l Sêgner glorius.
* 4. Mu quels chi dand hunur
A’ las imægnas lur,
30’Ls Idôls per lur Deis têgnen
Cert in verguogna vêgnen.

Vus Deis hundrè tuots Dieu,