Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu/649

Da Wikisource.

LA BIBLA Tschantada, vertida è stampada in Lingua Rumanscha d’Ingadinna Bassa: tras cumün cuost, è lavûr, da Jacobo Antonio Vulpio et Jacobo Dorta. Stampad in SCUOL in Ingadina Bassa Tras Jacob Dorta à Vulpera, juven F. Moderatûr dalla Stamparia anno MDCLXXIX.

[f. A1] ALLAS AMPLISSIMAS E LAUDABLAS CHRI-

stianas Baselgias dals Magnifics Cumûns d' Ingadina in las Eccelsas trais Lias:

GRATIA, MISERICORDIA, E PASCH, DADIEU [DA DIEU], NOS BAP;

é da Christo Jesu, nos Segner.

AVrind il benevol, è Christian Lectûr quaist Cudesch, è chiatand ch’el ais la Sacra Bibla, vertida è stampada in la Lingua Romanscha d’Ingadina, s’pô ’l appusaivelmaing mûravgliar, è dir: Chi mâ s’ha tant inavant presümâ! Et inuonder aise dvantâ, chia quaist sanct é preciûs Thesaur ais eir in quaista Lingua, (quai chia fin al present mâ nun ais stat) manifestâ è gnü à lüm; chia scodün quel pô lêr, è da quel ardschaiver consolatiun, ed allegreza? Schi ha ’l bain da s’impissar sün quai chia ’l plü sabi dals mortals disch: † Las dispositiuns dal anim sun dal crastian: mo la resposta dalla lengua ais dal Segner. Et eir: * Il cour dal crastian delibra davart sia via: mo ’l Segner driza seis pass. Sco eir: † Blers pissamaints sun in il cour dal crastian: mo ’l cosalg dal Segner ais quel chi farà stabel. Item: *Ils pass dal Hom sun dal Segner: è co dess il crastian pudair intlêr sia via?

Cun las qualas bellas è concordantes Sentenzas Salomon muossa: Ch’in nus, & in nossa pussaunz’è forza nun saja, ne nos pleds, ne actiuns, ne presumptiuns, ne pissamaints: anzi chia quai in solidùm tuot dependa dalla püra, sapienta, è jüsta gubernatiun è dispositun da Dieu. E cuntuot ins dessen nus hümilmaing laschar solùm sün la Providenza dal Segner. Cu ’l qual consentind il bead Apostel Jacob, admonesch’el & insuorma brichia dech à Marchadants, mo à tuot, chia brich’alchiün temerariamaing s’presüma alchiüna chiausa da vart il success da sias actiuns è cosalgs, sco ch’el fuos segner è patrun da sia vita, è fortuna, è ch’in tschel nun fuos alchüna Providenza divina. Dal qual sco ammanduas sun bastantas perdüttas,