Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu/658

Da Wikisource.
640 Jacobus Antonius Vulpius et Jacobus Dorta

dal narr: siand chia n’ils dids vegnants ogni chiausa sarà agià smanchiada via. E co moura il sabi sco ’l narr?

17. Per quai nhai eug œdiâ quaista vita: perche la ouvras chi s’faun suot il sulai m’haun displaschü: perche ogni chiausa ais vanità, è turmaint da spirt.

18. Nhai eir vulü mal ogni mia fadia, ch’eug nhai indürâ suot il sulai, la quala eug völg laschar à quel chi dess gnir davo mai.

19. E chi sâ sch’el vain ad esser sabi, o narr? ed impro el sarà patrun d’ogni mia fadia, intuorn la quala eug m’hai sfadiâ, è nhai adoperà mia sapiēza suot il sulai. Eir quaist ais vanità.

20. Per quai, m’hai eug vout à far perder à meis cour la spraunza d’ogni fadia, intuorn la quala eug m’hai sfadiâ suot il sulai.

21. Perche qua ais tal crastiaun, la fadia dal qual sarà statta cun sapienza, cun cognoscenza, è cun apusaivleza; il qual però la lascha davo 15 per part à quel chi nun s’hà sfadiâ intuorn ingotta. Eir quaist ais vanità, è granda molestia.

22. Perche, *chi chiausa ha ün tal crastiaun da tuot sia fadia, è dal turmaint da seis spirt, cu ’l qual el sa sfadaja suot il sulai?

23. Usche lungamaing chia tuots seis dids nun sun auter co doluors, 20 è sias fatschendas auter co molestia: dasort chia n’eir d’not nun pausa seis cour. Quaist eir ais vanità.

24. Nun aise üna buna chiausa n’il crastiaun, ch’el mangia, è baiva, è fetscha giüdair bön à sia orma, cun sia fadia? Eir quaist nhai eug vis esser dal maun da Dieu.

25. [Perche, chi gniss à mangiar, è chi gniss a jüdair, sch’eug nü l’ha vess fat?]

26. Perhe chia Deis dâ al crastiaun chi ’l ais grat sapienza, cognoscenza, ed allegreza: & al pecchiader dâ el fadia da raspar insemel, è da mantunar, † per dar à quel chi ais grat à Dieu. Quaist eir vanità, è turmaint da spirt.

CAP. III.

Tuotas chiausas haun lur conveniaint temp, è stagiun. Allas ouvras da Dieu nū s’deß ne metter pro, ne diminuir ingotta. Ils crastianus sun crudats giù da lur conditiun.

1. OGni chiausa ha sia stagiun, ed ogni actiun suot il tschel ha seis temp.

2. Qua ais temp da nascher, è temp da murir: temp d’implantar, è temp da ragischar our quai ch’ais implantà.

3. Temp da mazar, è temp da far saun: temp da desdrür, è temp d’edifichar.